[Gedicht van Leo Vroman]

Tirade 3 / 1957

Eindelijk eens iets dat men niet kan voorlezen.

LEO VROMAN

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Leo Vroman

Zomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verder
De bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Zo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben.  Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verder

Tirade bloggers

Gilles van der Loo
Gilles van der Loo (Breda, 1973) is schrijver en schrijfdocent. Tussen 2011 en 2015 was hij redacteur van Tirade. Bij Van Oorschot publiceerde hij de verhalenbundel Hier sneeuwt het nooit en de romans Het laatste kind, Het jasje van Luis Martín, Dorp en Café Dorian. Meest recent verscheen Mens blijven aan het front bij Hollands Diep, dat hij samen met zijn Oekraïense vriend Andrii Kobaliia schreef.
Koen Dobbelaer
Koen Dobbelaer (2000) is schrijver, scenarist en voormalig kindacteur. Deze zomer studeert hij af van de studie Writing for Performance aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht met het filmscenario Een Film Over Familie, een absurdistisch drama over de drang naar maakbaarheid. Dit najaar verschijnt de door hem geschreven film De Laatste Dag in het Leven van Walterus.
Milo van Bokkum
Milo van Bokkum (Amsterdam, 1994) is economieverslaggever bij NRC.

Blog archief

2025
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2024
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2023
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2022
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2021
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2020
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2019
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2018
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2017
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2016
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2015
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2014
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2013
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2012
- November
- October
- September
- August
- July
- June
- May
- April
2011
- December
- November
- October
- September
- July
- June
- May
- March
- February
2010
- December
- November
- October
- September
- August
- June
- May
- April
- March
- February
- January
2009
- December
- November
- October
- September
- August
- July
- June
2000
- January

[Gedicht van Leo Vroman]

Over dit hoofdstuk/artikel

Zomerverlies

De bekende weg

Zo alleen… Zo alleen