[p. 598]
Toen ik – dertien jaar geleden – nog niet wist
Hoe sommige ziektes
Zelfs een ongeluk kunnen bijhouden,
Ontmoette ik Frances Bregstein;
Ik was zeventien, zij was zestien.
Het was op een feestje,
Dus echt ontmoeten kon je het niet noemen,
En dat was misschien maar beter ook,
Want veertien dagen later was ze dood.
Nu gaat iedereen uiteindelijk dood
(Waar praatje over – zou je haast zeggen)
Maar toch,
Toen ik haar vanavond
In het restaurant
Zag binnenkomen – nauwelijks ouder geworden –
Schrok ik wel;
Hoewel zij mij, gelukkig, niet zag.

DE MENS ALS BIOPIC 10 Soekarno
Jochies waren we, op een lagere school in Amsterdam Noord. Nu staan we op een filmset achter het Tropenmuseum. Hans Hylkema regisseert er de televisiefilm Soekarno Blues. Ik schreef samen met hem het scenario en mag hier even figureren als particulier secretaris van koningin Juliana. Vanuit het Oosterpark zwaait de president van Indonesië naar ons....
Lees verder
Dit feestje
Na haar repetitie bij Orkater at vriendin M met mijn gezin mee. Sommige mensen kunnen na een hectische dag in je huishouden binnenkomen en daar iets lichts toevoegen, aandacht brengen in plaats van vragen. Vriendin M is zo iemand. Ik had saoto gemaakt op verzoek van de kinderen; we aten en daarna vroeg M of...
Lees verder
Tafel voor twee
Omdat ik in mijn eentje in Parijs was en tussen het werk door ook moest eten, besloot ik naar restaurants te gaan die me door een kennis waren aangeraden. In de toeristische steden moet je op tijd zijn; wacht je te lang dan worden die fijne zaakjes erg druk of erg duur of allebei. Reserveren...
Lees verder
Blog archief



