[p. 594]
Er gaat niets boven storm
de ogenblikkelijke zielsverhuizing van de lucht
gepaard met hemelhoge kussen
waardoor de aarde en de zee
elkaar hun liefde
bewijzen.
Een vrolijke verloving in de lucht
een bruiloftsfeest van geest en vlokken
de hemel en het land staan in elkanders armen
alle windstreken dansen hand in hand
het vliegend zaad stort zich in diepe vlagen uit
en het waanzinnig ogenblik
wordt eindeloos herhaald.
Geen angst voor zwangerschap
belemmert ruggespraak
of leedvermaak.
De zee schuimt als een schoot
geboorte volgt op dood
als hongersnood op overdaad
de aarde kent geen maat van haar genot.
En zelfs de stilte tussen
de kussen
is vervuld
van God of ongeduld.
Adriaan Morriën
Zomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verderZo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben. Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verder
Blog archief