- in memoriam Tomas Lieske
- in memoriam Peter Buwalda
- in memoriam Barber van de Pol (1944-2036) Vrouw en kwek, door Desideria Güzel
- in memoriam Detlev van Heest door Victor A. Deplez
- in memoriam Maarten Biesheuvel
- in memoriam Alfred Schaffer
- in memoriam Arjen van Veelen
- [David Van Reybrouck]
- in memoriam Miek Zwamborn
- in memoriam Martijn Knol De kelder van het Letterkundig Museum Ter nagedachtenis aan Martijn Knol (1973-2054)
- in memoriam Maarten Doorman (1957-2011)
- in memoriam Minke Douwesz (1962-2010)
- in memoriam Theo Kars (1940-2040)
- in memoriam Ton Rozeman
- in memoriam Lloyd Haft
- in memoriam Ingrid Hoogervorst Onvoorzien In Memoriam
- in memoriam Maarten Asscher Uit droom en falen
- in memoriam Marion Bloem I.M.
- in memoriam Matthijs van Boxsel (1957 – ∞)
- in memoriam Sasja Janssen * 6 mei 1968 † 29 augustus 2010
- in memoriam Erik Liefco door Menno Lievers
- in memoriam Arnon Grunberg (1971-2029)
- in memoriam Atte Jongstra Omheen het gat
- in memoriam August Hans den Boef door Nora Oomen Capteyn
- [P.F. Thomése]
- in memoriam Herman Koch Postuum Door Herman Koch achtergelaten leegte was al langer voelbaar
- in memoriam Tsead Bruinja
- in memoriam Tijs Goldschmidt Voor hen die ik ontviel
- in memoriam Peter Terrin
- in memoriam Willem Jardin Een mens moet gered worden
- in memoriam Jan van Mersbergen
- in memoriam Sander Kollaard De dood van Sander Kollaard
- in memoriam Anton Korteweg (1944-2011) Een minzaam letterheer
- in memoriam Piet Gerbrandy Weemoedig en zonder wrok
- in memoriam Leo Vroman
Zomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verder
De bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Zo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben. Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verder
Tirade bloggers
Jasmijn KenselaarJasmijn Kenselaar studeert in de zomer van 2025 af als toneel- en filmschrijver. Het samenbrengen van mensen en het aanbieden van nieuwe perspectieven kenmerken haar signatuur. Ze schrijft veel voor en over jongeren en plaatst haar verhalen vaak in werelden die een beetje – of heel erg – verschillen van de onze. Haar eindwerk De Ongewilden is een komische, sciencefiction-dramafilm over een zestienjarige wees die zich staande probeert te houden in een wereld die niet voor haar gemaakt is. Haar afstudeerscriptie As if! is een praktijkgericht onderzoek naar hoe schrijftechnieken kunnen worden ingezet om films en series te creeëren met een positieve impact op tieners. Voor afstuderend regisseur Julija Filipović schreef ze daarnaast De Golven – een vrije bewerking van de gelijknamige roman van Virginia Woolf. Haar korte film GENIUS is in juni 2025 te zien tijdens het Rotterdams Open Doek Filmfestival.
Lia TilonLia Tilon (1965) debuteerde in 2002 met de roman Huizen van papier bij Uitgeverij De Arbeiderspers. In 2012 publiceerde Uitgeverij Cossee haar roman Zielhond, in 2017 gevolgd door Archivaris van de wereld. Tilon schrijft romans en korte verhalen. Zij blogt over emigratie en de vraag wat heimwee is. Is heimwee wel verbonden met een plek in je leven, of aan het gevoel dat je had toen je je op die plek bevond? En maakt het wat uit?
Jos VersteegenJos Versteegen (1956) schreef zeven dichtbundels, waarin hij zich vooral liet inspireren door zijn familie en zijn jeugd in Limburg. Voor zijn debuutbundel werd hij genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. Zijn meest recente bundel is Woon ik hier, met herinneringen van oude mensen. In 2016 publiceerde hij zijn vertaling van de Duitse gedichten die Hans Keilson in 1944 in de onderduik schreef voor een geliefde: Sonnetten voor Hanna. Jos Versteegen werkt sinds begin 2017 aan de biografie van Hans Keilson.
Blog archief