Kruik en kling

Hoe zonderling is een vrouw die in haar woonboot op de tafel slaapt en met haar ex-echtgenoot telefonisch de toestand van de wolken bespreekt? Hoe eenzaam is een jongen die zich verschanst in een met lege wijnflessen bedekte kuil op de hei, of een vrouw die onder haar tuinbank een zwerver vindt waarna ze hem voorzichtig wast met biotex? En hoe eigenzinnig is mooie Sarie, die mannen opdoet langs de snelweg? De kaptein die verliefd wordt op een zeemeermin? Frietman Bert van de Bikbar die met zijn kar bij het kerkhof staat?

In de verhalen van D. Hooijer zijn vrijwel alle personages zonderling, eenzaam of eigenzinnig. Maar vaker nog zijn ze het alle drie tegelijk. De fundamentele onmogelijkheid om anders te zijn dan ze zijn, hoezeer ze dat soms ook proberen, is een van de eigenschappen die de personages in deze bundel met elkaar delen.

D. Hooijers debuutbundel Kruik en kling is minstens even eigenzinnig als de figuren die erin voorkomen. Hier is een auteur aan het woord die het talent bezit om personages, thematiek en stijl met elkaar te doen samenvallen, en dat op een onnadrukkelijke, bijna terloopse manier. Alle verhalen, hoe tragisch ze vaak ook zijn, hebben een ondertoon van lichte spot, die soms relativerend werkt en soms ook situaties een absurdistisch karakter geeft.