[p. 147] Arjan Peters ‘Nu Het Bureau af is, leid ik geen dubbelleven meer.’ Interview met J.J. Voskuil* Eind 1995, enkele maanden voordat Meneer Beerta verscheen, werd Het Bureau aangekondigd als een roman van 5500 bladzijden. Uiteindelijk zijn het er bijna 5000 geworden. Het slotdeel is het dunste, en blijkens de datering heb je De…
Lees verder op 
J.J. (Johan Jacob / Han) Voskuil (1926–2008) publiceerde in 1963 de 1207 pagina’s tellende roman Bij nader inzien. Het boek, dat zowel een roman van een generatie als een psychologische roman is, gaat over een groep vrienden, studenten Nederlands in de periode 1946–1953, die een aantal jaren samen optrekken en in de traditie van Du… Lees verder
[p. 38] Lieneke Frerichs Bij het duel Toen Bij nader inzien in 1963 verscheen, was dat voor de vroegere studievrienden van Voskuil een complete verrassing: ze hadden er niet het flauwste vermoeden van gehad dat alles wat ze deden en zeiden door iemand uit hun midden waargenomen en genoteerd was. De buitenwereld begreep al spoedig…
Lees verder op
[p. 102] Frida Vogels Brieven over Het Bureau Bologna 30 mei 1992. – Ik denk geregeld aan het boek dat je nu aan het schrijven bent. Ik heb al eens gezegd dat ik altijd heb gedacht dat je ooit zo’n boek zou schrijven, en toen ik je afscheidsbundel wetenschappelijke artikelen zag, dacht ik het meer…
Lees verder op
[p. 92] Benjamin del Canho Met Han door het A.P. Beerta-Instituut Steeds voor ieder nieuw deel van Het Bureau in productie werd genomen, kwam Han Voskuil hele dagen langs op de uitgeverij om de laatste tekstcorrecties door te nemen. Voor nette ontvangsten of intiemer overleg had de directie het kantoor boven, maar het alledaagse werk…
Lees verder op
[p. 59] Arjan Peters ‘Dagelijks terugkerende zaken werken troostend, omdat ze namelijk terugkeren’ Enkele herinneringen aan J.J. Voskuil Nadat ik in maart 1996 het eerste deel van Het Bureau, Meneer Beerta, in de Volkskrant had besproken, kreeg ik verrassenderwijs een briefje van de schrijver. Toen ik dat boek laatst weer opensloeg, viel het eruit, en…
Lees verder op
[p. 55] Jelle Folkeringa Voskuil en de Kweekschool in Groningen ‘Het mooiste beroep,’ zei hij met overtuiging, ‘is brugwachter. Voor je huis een pijpje roken, turen over het wijde land tot er een schip aankomt. Niet meer dan een paar schepen per dag, dat is natuurlijk het mooiste.’ Sindsdien bekijk ik een brugwachter met andere…
Lees verder op
[p. 3] [September 2008 – jaargang 52 – nummer 424] J.J. Voskuil Mensenkinderen Eerste bedrijf Een nonchalant ingerichte kamer. Lage tafel, fauteuils, bank, boekenkasten, een buffet, bureau, telefoon, televisie, leeslamp tussen de fauteuils, boeken en kranten op de tafel en op de grond. Een man en een vrouw. De man leest de krant, de vrouw…
Lees verder op
[p. 2] [Maart 2007 – jaargang 51 – nummer 417] [p. 3] J.J. Voskuil Kladboek 1955-1956 Dit zijn de eerste bladzijden van een keuze uit mijn dagboek over de jaren 1955-1956. Ze beginnen met de verhuizing van Amsterdam naar Groningen, waar ik leraar aan de Kweekschool was geworden. Een jaar later gaan we weer terug…
Lees verder op
[p. 138] Recensiewedstrijd Het Bureau Van de jury Wat er aan inzendingen binnen zou komen naar aanleiding van de recensiewedstrijd die werd uitgeschreven bij verschijning van J.J. Voskuils Het Bureau deel 7, was moeilijk te voorspellen. ‘Schrijf een recensie over het nu complete Bureau’, luidde de oproep, en iedereen mocht meedoen, beroeps-critici uitgezonderd. Maar liefst…
Lees verder op
[p. 99] [Mei 2001 – jaargang 45 – nummer 389] J.J. Voskuil Geert Half maart 1962, bracht ik het typoscript van Bij nader inzien naar Reinold Kuipers, een week nadat ik het voltooid had. Toen we half september met vakantie gingen, had hij nog altijd niet beslist. Omdat hij bleef talmen, haalde Henk Romijn Meijer…
Lees verder op
[p. 86] J.J. Voskuil De moeder van Nicolien* 1 juli 1957 Zijn schoonmoeder zat in de woonkamer, in de baan zon die door de vitrages naar binnen viel. Nicolien zat in de stoel bij de tussendeuren en zag hem binnenkomen toen hij de buitendeur openduwde. ‘Ha, die Jansen,’ zei hij tegen zijn schoonmoeder. ‘Ha, die…
Lees verder op