- Anna Tilroe Over de passie van Lucian Freud
- Rutger Kopland Dankzij de dingen
- Willem Jan Otten Losse ribben
- Elisabeth Eybers
- Robert Anker Hier m'n hoofd, daar de wereld
- J. Bernlef De storm
- Hans R. Vlek
- Leo Vroman Jessewou
- Charles B. Timmer
- Charles B. Timmer Russische notities
- Herlezen Bewogen maar zonder beweging
- Poëziekroniek
- Medewerkers aan dit nummer
[p. 441]
Eeuwigheid, eeuwigheid,
in magma kolkend onder hem, naakt-
gewapend in marmeren fries boven hem.
Hij in zijn tempel, hum en sas.
Hij laadt zijn kanonnen
met de boules du jeu, beschouwt
z’n lid als Chammoerabi’s stêle, stui-
tend tegen de hardstenen labia minora van
Haifestos elegante testesdochter.
Sex: gelukkig verlost is hij, en
hysterische reien roepen mythisch
in koor: ‘Oh, daar heb je hem weer, hij,
met z’n pen zonder penis! Hij, de
bastaard van Lord Elgin die Mercouri
en Muze mokken laat bij ‘n Delftse kop
mokka uit Mecca!
Terwijl hijzelf geniet
van het bitter godenbloed der gristlijk-
dionysische noodtransfusiedienst
en vrolijk brult: ‘Aids,
aids to the people!’
[p. 442]
Bij het speerwerpen
ziet men soms winnaarsworpen van 113
yards waarbij de spies vlak en deparabolisch
de zuurstof klieft, en, zonder
trillendfallisch de punt in magmamater
aarde te planten, plat
de grasklei raakt, ter
wijl de olympische elfde soms
met een prachtig halfovale lansworp
de speer op 87 meter diagonaal
in de groene arena zeven seconden natrillen
laat, en daarmee naar elk gezond oordeel
de dekadrachme heeft verdiend.
Aldus de weemoed van Pindarus, aldus alles
wat er over de vorm dient gezegd.
Zomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verderZo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben. Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verder
Blog archief