[p. 246]
Daar is die groene wagen weer.
Het is nacht. Het belt. ik moet nog ver.
Ik leg in mijn bed op een briefje neer,
waar ik heen ben met ongeveer
de naam van de naaste ster.
Ik doe dit nooit voor mijn plezier.
Het bed is mij toch liever hier.
Voor wie dit niet geloven wil:
Schaar, snijd die groene droom daar stil!
Wagen, breng mij van over de brug
weer bij mijn briefje in mijn bed terug!
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief