Historisch
  • Omslag Tirade nr. 285
    Nr. 285, 1983
  • Omslag Tirade nr. 2
    Nr. 2, 1957
  • Omslag Tirade nr. 318
    Nr. 318, 1988
  • Omslag Tirade nr. 358
    Nr. 358, 1995
  • Omslag Tirade nr. 303
    Nr. 303, 1986
  • Omslag Tirade nr. 217
    Nr. 217, 1976
  • Omslag Tirade nr. 381
    Nr. 381, 1999
  • Omslag Tirade nr. 207
    Nr. 207, 1975
  • Omslag Tirade nr. 427
    Nr. 427, 2009
  • Omslag Tirade nr. 142
    Nr. 142, 1968
  • Omslag Tirade nr. 225
    Nr. 225, 1977
  • Omslag Tirade nr. 155
    Nr. 155, 1970
  • Omslag Tirade nr. 314
    Nr. 314, 1988
  • Omslag Tirade nr. 469
    Nr. 469, 2017
  • Omslag Tirade nr. 342
    Nr. 342, 1992
  • Omslag Tirade nr. 298
    Nr. 298, 1985
  • Omslag Tirade nr. 344
    Nr. 344, 1993
  • Omslag Tirade nr. 317
    Nr. 317, 1988
  • Omslag Tirade nr. 55
    Nr. 55, 1961
  • Omslag Tirade nr. 478
    Nr. 478, 2020
  • Omslag Tirade nr. 222
    Nr. 222, 1977
  • Omslag Tirade nr. 333
    Nr. 333, 1991
  • Omslag Tirade nr. 63
    Nr. 63, 1962
  • Omslag Tirade nr. 102
    Nr. 102, 1965
  • Omslag Tirade nr. 372
    Nr. 372, 1997

  • Afbeelding bij Zomerverlies

    Zomerverlies

    Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
    Lees verder
  • Afbeelding bij De bekende weg

    De bekende weg

    Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
    Lees verder
  • Afbeelding bij Zo alleen… Zo alleen 

    Zo alleen… Zo alleen 

    (beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben.   Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden.  Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en   klokjes die tikken.  Had het meisje geantwoord.  Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen.  Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd.  Aan de...
    Lees verder
Tirade bloggers
  • Foto van Gregor Verwijmeren
    Gregor Verwijmeren

    Gregor Verwijmeren studeerde Taal- en Cultuurstudies aan de Universiteit Utrecht en gitaar aan het conservatorium in dezelfde stad. Hij publiceerde fictie in onder meer De Gids en Flash: The International Short-Short Story Magazine. De vorm van geluid, zijn debuutroman, werd uitgegeven door Van Oorschot, en is wereldwijd de eerste roman over tinnitus (en muziek en geluiden) die door een mainstreamuitgeverij is uitgegeven. Gregor werkt momenteel aan zijn tweede roman, waarvoor hij een beurs ontving van het Nederlands Letterenfonds. In april 2021 zal hij Nederland vertegenwoordigen bij het European First Novel Festival in Boedapest (uitgesteld vanwege Covid). Hij is vader van drie kinderen en kookt en tennist graag in zijn vrije tijd.

  • Foto van Julien Ignacio
    Julien Ignacio

    De Nederlands-Arubaanse schrijver Julien Ignacio (1969) studeerde af als literatuurwetenschapper. Hij publiceerde theaterteksten, blogs en korte verhalen. In 2008 ontving hij de El Hizjraliteratuurprijs voor zijn toneelstuk Hotel Atlantis. Hij was redacteur van literair tijdschrift Tirade en is bestuurslid van de Werkgroep Caraïbische Letteren. In 2018 verscheen zijn debuutroman Kus (nominatie Bronzen Uil). Met collega-schrijvers Michiel van Kempen en Raoul de Jong stelde hij Dat wij zongen samen, een bloemlezing Caraïbische literatuur die in 2022 uitkwam bij uitgeverij Das Mag. In september 2023 verscheen zijn tweede roman Goudjakhals, een kralenketting van historische en futuristische migrantenverhalen, die zich afspelen in onder meer Amsterdam en Aruba, Beiroet en Lesbos.

  • Foto van Dünya Calikci
    Dünya Calikci

    Dünya Calikci (28) is een echte Amsterdammer en schrijver pur sang. Als student aan de opleiding Writing for Performance aan de HKU schrijft ze rauw, eerlijk en realistisch – altijd dicht op de huid. Haar werk draait om echte mensen en hun verhalen, zonder opsmuk of filter. Dünya zoekt de kwetsbaarheid op en vangt het alledaagse in woorden die blijven hangen.