In mijn favoriete Utrechtse boekhandel stuitte ik tot mijn verbazing op Onzichtbare boeken van Thomas Heerma van Voss. Een piekfijn dunnetje, vierenveertig pagina’s. Maagdelijk wit, eenvoudig vormgegeven en aangeboden tegen een sympathieke prijs: net geen zeven euro. De titel Onzichtbare Boeken doet denken aan Italo Calvino’s meesterwerk Onzichtbare Steden. Maar in de literatuur van Heerma…
Lees verder op 
Vorige week publiceerden we hier deel X van de correspondentie Gerrist-Brands, Brands-Gerrist. En vandaag deel XI: Dag Wim, zelf verbaas ik me altijd over anarchisten die uitroepen dat ze anarchisten zijn, omdat ze dan toch ergens onderdeel van een systeem zijn en weinig individualistisch. Volgens mij heb je de natuur van je opa behoorlijk geërfd,…
Lees verder op
Vorige week publiceerden we hier deel IX van de correspondentie Gerrist-Brands, Brands-Gerrist. En vandaag deel X: Dag Wim, eergisteren fietste ik in het donker langs een café op weg naar huis, en zag en hoorde een man, naast een café, hartstochtelijk huilen. Ik fietste door en voelde me meteen schuldig. Ik draaide me om, fietste terug,…
Lees verder op
In de Volkskrant stond dat ik een ‘toegewijde fan’ ben van Lydia Davis. Vreemd, aangezien ik nog nooit een boek van Davis heb gelezen. Vermoedelijk had de schrijfster van het Volkskrant-stuk een aanmeldingslijst gekregen van een bijeenkomst rondom Davis’ werk – waar ik, op uitnodiging, inderdaad bij was. Mijn aanwezigheid werd blijkbaar interessant genoeg geacht…
Lees verder op
‘Mariëlle? Kom! Er staat weer een nieuw stukje op de Tirade-blog.’ ‘O, echt? Waar gaat ’t over?’ ‘Ik heb ’t nog niet echt gelezen, maar… maar-wacht-es-even… wel godverdomme… volgens mij GAAT ’T OVER ONS!’ ‘Dat meen je niet! Welke smiecht heeft dat gedaan? Staat er ook dat ik nu HELEMAAL NAAKT achter je sta? Hoe…
Lees verder op
Marijke Schermer (1975) is roman- en toneelschrijver. Haar roman Liefde, als dat het is stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2020. Haar werk werd onder meer vertaald in het Engels, Duits en Spaans. Voor de Van Oorschot-wandelreeks Terloops schreef zij in 2021 het wandelessay Gods wegen. Ze werkt aan de verfilming van… Lees verder
Er is een foto van mijn allereerste keer De donkere kamer van Damokles. Ik ben een jaar of elf en lig op bed. De witte lakens verraden dat mijn eerste keer in een hotelkamer plaatsvindt, een sober Priestersverblijf in hartje Rome. Mijn moeder, classicus, leidt ons door de stad. Het is lente – zomer voor ons – en…
Lees verder op
[p. 47] Lennard van Rij Austin Ik heette Holland in die dagen. Europeanen waren zeldzaam in New Mexico, en om de zaken simpel te houden werden we genoemd naar ons land van herkomst. Er was op de campus een golfer die Scotland heette, en de ster van het vrouwen-basketbal heette Bosnia. Ook zij die afkomstig…
Lees verder op
[p. 14] Marte Kaan Uitschot Tijdens de opening ontstaat er kortsluiting in de onderbuik van het gebouw. Gevolg van een onoplettende elektricien die zijn dag niet had – minnares bekraste in extase zijn rug, echtgenote zag de krassen door de nevelen van zijn ochtenddouche, donderde hem het huis uit waarna hij zijn heil zocht bij…
Lees verder op
[p. 3] [Tirade mei 2012] Jeroen van Kan Dichters rijden niet ‘Iemand zou toch eens uit moeten zoeken hoe dat zit,’ zei Judith Herzberg. Ze had net aan Wim Brands gevraagd of hij met de auto naar Den Haag was gekomen, waar we bijeen waren voor een literair festival. ‘Nee, ik rij niet,’ had Wim…
Lees verder op
