[p. 98] [Tirade maart & april 1991] Tomas Lieske Oorlogstuinen De kust herinner ik mij als rotsachtig met grote keien in het ondiepe water: kleine, nog onvolwassen bergen die hun uiteindelijke plaats nog moesten vinden. Achter die stenen kon een kind gemakkelijk schuilgaan en wie op het strand lag kon er zeker van zijn begluurd…
Lees verder op 
[p. 509] Gerrit Krol Meesters over de tijd (2) Naar het schaaktournooi geweest, in de Martinihal. De schakers bekeken, en hun spel, maar vooral de schakers. En de schaaksters. Dat speelt tegenwoordig door elkaar. Lange rijen tafels waar na lang nadenken een stuk wordt gezet, en de zet genoteerd. Achter in de zaal de grootmeesters….
Lees verder op
[p. 436] Kees Verheul Een Scheveningsche vacantie Grootvorst Nicolaï Alexandrovitch, de Russische erfprins die in april 1865 stierf op de plaats te Nice waar nu de ‘église russe’ staat, was bij zijn overlijden eenentwintig. Hij was voor het eerst in zijn leven naar Europa gegaan, of liever gestuurd, om de grote wereld te leren kennen,…
Lees verder op
[p. 44] Vonne van der Meer De oude vrouw en de jonge man Er waren leeftijden die je moest kunnen overslaan omdat ze niet prettig in het gehoor lagen. Zeventig was zo’n leeftijd. Om van tachtig maar te zwijgen. Alles waar tachtig in voorkwam irriteerde haar. Te Amerikaans, te zelfverzekerd. Dat kon alleen maar uitdraaien…
Lees verder op
[p. 301] K. Schippers Een kristal van twee weken Het is vier uur ‘s middags in april. Ik zit op het terras van een café aan een brede straat in Amsterdam. Het is overkapt, maar de ramen zijn weggehaald, het weer is zacht. Links nadert een man, rechts een vrouw. Ze zullen elkaar binnen tien,…
Lees verder op
[p. 2] [Tirade januari & februari 1989] K. Schippers Drie reizen Op een morgen in de zomer van 1944 fietsten we naar een kasteel. In de grote zaal hing een pantser, het was glimmend gepoetst, mijn ogen en voorhoofd weerspiegelden zich erin. Als ik mijn hoofd ophief maakte ook mijn neus deel uit van het…
Lees verder op
[p. 562] Rogi Wieg De getallen De toekomst ligt zo rusteloos, ik pak haar op en leg haar terug, zij is een rumoerige toverdoos, meervoudig van vrucht en pit, de rug van mijn liefde. En dan maakt de tijd haar enorme schil tot een oude gedaante;…
Lees verder op
[p. 386] [Tirade september & oktober 1988] Anna Tilroe Over de passie van Lucian Freud Een man, die afgaande op de titel van het schilderij Harry Diamond heet, zit in een ouderwetse crapaud met wieltjes. Veel te kleine wieltjes naar verhouding. Ze moeten gepiept en geknarst hebben toen de haveloze stoel naar voren werd gereden,…
Lees verder op
[p. 320] Kees Verheul Promenade Ik stel me voor dat de kleine ménage van de Tutcheffs die winter – van oktober 1864 tot maart 1865 – in een respectabel, maar bescheiden huurvillaatje woonde, even buiten het centrum van Nice en ongeveer een kwartier lopen van zee. De tuin eromheen had naar mijn gevoel zelfs bijna…
Lees verder op
[p. 271] Herlezen Het leven op aarde of Bontekoe in China Via een merkwaardige ruil – ik moest er een door velen begeerd en door mijzelf bewonderd buitenissig model benzineaansteker voor afstaan – kwam ik in de derde klas van de middelbare school in het bezit van Slauerhoffs ‘Schuim en Asch’. Als ik het nu…
Lees verder op
[p. 173] Herlezen Houtekiet̀: de vorm van een Bohemer Houtekiet van Gerard Walschap verscheen in 1939. Nog in hetzelfde jaar schrijft Simon Vestdijk een lovende kritiek: ‘meesterschap nog gestegen zelfs’, ‘roman in grote stijl’. Menno ter Braak is kritischer, maar ook hij spreekt van een ‘zeer bijzonder schrijverstalent’. Na de oorlog ontstaat de mening: ‘Zijn…
Lees verder op
[p. 85] Poëziekroniek Tussen gedichten vol grappen, bezweringsformules, zingzangen en ingehouden woedeuitingen staat in de laatste gedichtenbundel van H.H. ter Balkt het gedicht Zang van de hoefijzers van Desiderius Erasmus’ paarden. In dit gedicht komt ook de titel van de bundel ter sprake: Aardes deuren. Ik citeer het gedicht in zijn geheel. De gedragene…
Lees verder op