Een estafetteverhaal van Arjen van Lith en Gilles van der Loo, waarin protagonist Johannes Zanger alles riskeert om zijn geliefde oom Lenny uit de klauwen van het paramilitaire ANP te bevrijden. Een verhaal over vriendschap, liefde en hoogwaardige haarproducten; over persvrijheid, privacy en mannen met ballen van staal. ____________________________ Mijn oom Lenny zette de hakken…
Lees verder op 
Afgelopen zondag nam ik deze foto vanuit de auto waarin ik vijf Amsterdammers naar huis reed. We kwamen van een feestje in Limburg, en waren bij Vught van de snelweg gegaan zodat ik kon proberen om op gevoel mijn oude huis terug te vinden. Het lukte meteen, ook al zijn alle velden inmiddels volgebouwd en…
Lees verder op
Gijs Thio was vijf jaar dood toen hij op de hoek van de Ruysch- en Wibautstraat bij me in de auto stapte. De eerste kilometers keek hij vooral voor zich uit. Met twee handen aan het stuur schipperde ik ons door de ochtendspits, luisterend naar het wonder van zijn ademhaling zo heel dichtbij. ‘Moest het…
Lees verder op
1) Maxim Februari houdt aanstaande vrijdag de Rudy Kousbroeklezing in De Rode Hoed in Amsterdam. Ja, natuurlijk ben ik daarbij. Kaarten: hier. 2) Zondagavond. Ik zit nog in Milaan. En deze regels tik ik niet zelf, ik dicteer ze aan mijn goede vriend en tolk Francesco Lucarotti. Gisteren was ik bij de preview van Maarten Baas’…
Lees verder op
Grafschrift op een Twitteraar Hier rust, hashtag, Frederik-Jacob Dietz bij leven goed voor tachtigduizend tweets. ‘Hahaha… hilarisch! Godverdomme! Hoe kom je d’r op?!’ ‘Dat gaat helemaal vanzelf, Jos… de één kan goed hielenlikken, wegkijken, bevelen opvolgen of de versteende ontlasting uit de anus van doorgelegen bejaarden peuteren en de ander is niet alleen…
Lees verder op
Zou Tommy Wieringa wel gedoucht hebben na zijn nachtelijke sprong in de Amstel? De dag na de uitreiking van de Libris Literatuur Prijs was hij te gast in Eye om een verhaal(tje) van Isaak Babel voor te lezen. Terwijl de ene helft van de zaal aan zijn lippen hing, raakte de andere langzaam beneveld door…
Lees verder op
[p. 70] Arjaan van Nimwegen Hästensliefde of: Onbaatzuchtige verhoudingen Clémentine Toen hij voor het eerst sentimenteel werd zei ze Ik heb je niets te bieden. Die klassieke formule schonk haar de voldoening deel uit te maken van een tragische traditie. Maar dat was in het begin, zoals altijd. Later liet ze zich weer meedrijven in…
Lees verder op
[p. 32] Hannah van Wieringen Vijf gedichten Sterfbed ik wil heel graag van je winnen met werkelijkheidsmemory dus om je te vergeten denk ik veel aan je zoals staren naar een blinde vlek het werkt ik ontweet voortdurend van alles draai ik het kaartje met…
Lees verder op
[p. 46] Stine Pilgaard Mijn moeder zegt Vertaling Angélique de Kroon Mijn moeder vindt dat ik, nu ik vakantie heb, naar haar zomerhuisje moet komen. Amtoft is lastig bereikbaar, waar je ook vandaan moet komen. Je moet eerst met de trein en vervolgens een paar keer overstappen met de bus, en die gaan elk maar…
Lees verder op
[p. 44] Marte Kaan Lieve Stad Eerst is er je geur. Verbrand rubber. Verschroeide aarde, het einde der tijden. Ik kijk om me heen maar iedereen gedraagt zich zoals te verwachten valt op een vliegveld. Wachtend op passagiers die de luchtgezuiverde hal uit worden gebraakt, een kartonnetje in de hand met een naam erop. Ms….
Lees verder op
De ramen staan tegen elkaar open om de avondwarmte in beweging te houden. Aan de keukentafel wacht ik op Boris, terwijl ergens op de Lindengracht een terrasbandje voor de derde keer Garota d’Ipanema speelt. Otis de hond, wiens gehoor veel beter is dan het mijne, kreunt in zijn mand. Het is langzaam donker aan het…
Lees verder op
Jarig. Daar hoort ontbijt op bed bij, gezang, cadeaus, en een waxinelichtje waarvan de hitte een kleine draaimolen aandrijft. Aan de uiteinden van de schuingeplaatste schoepjes hangen verjaardagstaartjes met de tekst happy birthday. Het is een wat ongelukkig symbool: zo’n in zinloze rondjes draaiend molentje dat met het doven van de vlam geruisloos tot stilstand…
Lees verder op