Mathijs Gomperts (1988) is dichter en worstelaar. Hij werd geboren in Amsterdam alwaar hij zijn jeugd doorbracht. Na enkele emigraties naar onder andere Parijs, Berlijn en New York studeerde hij aan de Universiteit van Amsterdam af in de filosofie, op ‘de filosofie van de literatuur’.
Autobiografische poëzie is de laatste decennia in de Nederlandse literatuur niet bijzonder in zwang geweest. Toch verklaart dat maar ten dele de bijzonder plezierige frisheid die het dichtdebuut van Mathijs Gomperts kenmerkt. Volledig wars van modes en gebruiken etaleert Gomperts met brille zijn dichterlijke doelgerichtheid. Geen gezochte diepzinnigheid, geen in het nieuwe millennium zo onvermijdelijk geworden overvloed aan ironie in zijn verzen, maar zorgvuldig gecomponeerde herinneringen aan belevenissen zoals ze zich ophouden in ieders geheugen. Gomperts lezen is terugdenken zonder patina van nostalgie en opnieuw leren kijken.