Vasili Antipov (1982) volgde een muzikale opleiding aan het Tsjaikovski Conservatorium in Moskou, de Gnesins’ Muziekacademie en de Frankfurter Hochschule für Musik. Sinds 2014 componeert Antipov, zijn composities zijn uitgevoerd in Europa, Japan en de VS. Hij houdt zich bezig met bergbeklimmen, nam deel aan speleologische expedities en werkte lange tijd aan bouwinstallaties met de hoogste moeilijkheidsgraad als ‘industrieel klimmer’. Sinds 2016 woont hij in Duitsland.
Danse Macabre beschrijft de gang naar volwassenheid van een wat dromerig kind en vormt de proloog voor Antipovs langere novelle Opgesloten. Al kijkend naar vliegtuigen stelt een jongen zich het leven nog als eindeloos en onbegrensd voor. Maar dan ligt zijn grootvader op sterven: een eerste kennismaking met de dood. In verwarring observeert hij dat iedereen om hem heen de stervende liefst lijkt te negeren uit angst de dood onder ogen te zien. Jaren later. In de bus van Warschau naar Minsk op twaalf kilometer van de grens met Wit-Rusland realiseert Antipov zich dat hij van een feestje nog wat drugs in zijn jaszak heeft en zoekt een prullenbak. Dan gaat alles mis. In schrijnend contrast met zijn leven als kind, ogen gericht op de oneindige hemel, is alles eindig nu hij is opgesloten. Onvervalst en eerlijk schrijft hij over zijn gevangenschap en de tochten door het Wit-Russische gevangenissysteem. Uiteindelijk blijkt het de muziek te zijn die hem in het leven de meeste steun biedt. ‘Remember me, remember me, but ah, forget my fate.’ Antipov weet in deze twee kwetsbare novellen zijn persoonlijke verhaal, zijn eigen ‘dans met de dood’ te verweven met recente ontwikkelingen in zijn thuisland, Rusland.