Hoogstpersoonlijke post van Nikki Dekker

Ontvang je behalve kerstkaarten nauwelijks nog post? Krijg je verder alleen onpersoonlijke brieven, blauwe enveloppen of rekeningen, maar snak je naar een echte brief? Of ken je iemand die graag post zou ontvangen? Brieven aan Nicolien: de persoonlijke brieven van schrijver Nikki Dekker aan haar brievengoeroe Nicolien Mizee bieden uitkomst. Op papier, ondertekend, in een envelop, bij jou in de bus.

Geïnspireerd door Mizees Faxen aan Ger richt Nikki Dekker zich tot Nicolien met haar twijfels en bedenkingen over het alledaagse leven. Ze  plaatst haar eigen perikelen naast de Faxen die ze zo graag leest. Nikki schrijft haar brieven aan Nicolien heet van de naald, intiem en zonder filter, om te beginnen bij hun eerste ontmoeting:

Beste Nicolien,

Om te beginnen zou ik graag alles rechtzetten.

Ik ben niet zo goed in ontmoetingen, al helemaal niet als ik de ander hoog heb zitten, mensen die ik bewonder ga ik liever uit de weg. Het is natuurlijk verwarrend wanneer de idolen in mijn hoofd ook in levenden lijve blijken te bestaan, thee drinken en naar de wc gaan, een deur opendoen als de bel gaat. Maar meer nog: ik wil eigenlijk niet gezien worden, kan de schaamte over mijn eigen echte mens-zijn niet aan. Ik ben me te zeer bewust van mijn ontzag, alle details die ik uit hun werk heb onthouden, terwijl zij geen idee hebben wie ik ben — de discrepantie is gênant en ongemakkelijk.

De afgelopen zomer heb ik middagen lang in de hangmat je boeken gelezen: Moord op de moestuin, Voor God en de sociale dienst, En toen kwam moeder met een mes, Het vogelboek, Dwaalgast, De kennismaking, De porseleinkast. Er ging een heel nieuw deel van m’n hoofd open; zo kan het dus ook, schrijven. Schrijven over alles wat moeilijk is en tegenzit in het kromme, koppige, weerbarstige dagelijkse leven. Ik heb dat ook nodig, dacht ik. Ik wil ook brieven schrijven aan een literaire goeroe. Aan Nicolien. Van Oorschot, de uitgever van jouw faxenboeken, vond het een goed idee.

‘Nu moet je alleen nog Nicolien ontmoeten,’ zei Menno.

En ik, als een sukkel, zei ja. Leuk. Het grootste leed is dat wat je over jezelf hebt afgeroepen in een periode waarin het heden nog een vage schets was die toch nooit vaste vorm zou krijgen. Intussen stond het al weken met onuitwisbare inkt in m’n agenda: maandagmiddag, Nicolien ontmoeten. Met Menno. Alsof het nog niet zenuwslopend genoeg was, zou er iemand naast staan, iemand die de situatie gadesloeg en zou zien hoe ik stuntelde en bloosde en ondoordachte dingen zei. Want dat doe ik. Waar anderen door de spanning niet uit hun woorden komen, heb ik last van het omgekeerde: de woorden komen zonder enige tussenkomst van mij.

Zondagavond sloegen de zenuwen al toe. Ik had hoofdpijn, druk op m’n borst, ik was stil en terneergeslagen. Toen Merijn vroeg wat me dwarszat, zei ik: ‘Ik ga morgen Nicolien ontmoeten.’

‘Wat leuk!’ zei hij.

‘Nee,’ zei ik, ‘Helemaal niet leuk. Verschrikkelijk.’

[…]

Benieuwd hoe dit verdergaat? Tussen januari 2024 en juni 2025 schreef Nikki in totaal 25 brieven aan Nicolien. De zijn nu te bestellen als compleet pakket en worden in één keer verzonden.

Nikki Dekker (1989) debuteerde in 2022 met diepdiepblauw (genomineerd voor de Bronzen Uil en De Boon), en werd uitgeroepen tot literair talent van het jaar door de Volkskrant. Haar tweede boek, Graafdier, verschijnt in mei 2024. Nikki zit in de redactie van literair tijdschrift Tirade.

* Let op, voor verzending naar België gelden aanvullende verzendkosten: kies in het menu hieronder voor België.

Tekening: Merijn Schipper