Het boek Dokie van Arend Jan Heerma van Voss kreeg lovende besprekingen in zo’n beetje alle landelijke dag- en weekbladen. In dit boek, een ‘retro-reportage’, laat Heerma van Voss zien dat het verwerken van verlies een leven lang kan duren. Op driejarige leeftijd verloor hij zijn vier jaar oudere zusje Dokie. Tot die tijd waren ze onafscheidelijk. Over haar en het ongeluk werd in het gezin nooit meer gesproken.
In Trouw schreef Bert Keizer: ‘Het wonderlijke is dat de auteur het allemaal zo raak noteert dat ook de lezer door huiver wordt getroffen, meegenomen in een levenslange onderhuidse nachtmerrie. Dit klinkt beklemmend, maar Heerma van Voss schrijft zichzelf met aandoenlijke nuchterheid een weg naar buiten.’
En Janet Luis in NRC Handelsblad: ‘Dokie moet het hebben van zijn zijdelingse verbanden en zijn diversiteit: interessante weetjes, grappige terzijdes, ontroerende details, fijne familieverhalen.’
