Jan Wolkers (1925–2007) was beeldhouwer, schilder en schrijver en geldt als een van de belangrijkste Nederlandse kunstenaars van de vorige eeuw. Zijn werk is verguisd, bejubeld en bekroond, al weigerde hij de twee hoogste literaire staatsprijzen. Zijn romans Kort Amerikaans, Terug naar Oegstgeest en Turks fruit zijn eversellers. In 2017 verscheen zijn biografie Het litteken van de dood, geschreven door Onno Blom.
Iraida Martha Ooft (1974) is een Surinaamse schrijver en horecaondernemer. Zij schreef eerder de roman Geen weg terug en verscheidene korte verhalen. Non-fictie schrijft ze op Elders Literair, een online tijdschrift, onder de titel Standplaats Paramaribo.
Marcus Tullius Cicero (106 – 43 v. Chr.), de beroemde Romeinse redenaar, staatsman en filosoof, verwierf een grote reputatie als advocaat. Gaandeweg kreeg hij als politicus meer invloed, eerst als quaestor verantwoordelijk voor de graantoevoer vanuit Sicilië en later zelfs als consul. Toen in 49 het conflict tussen Pompeius en Caesar escaleerde gaf Cicero de voorkeur aan Pompeius. Hij ontvluchtte Rome zodra Caesar met zijn leger Italië binnentrok, maar keerde er na diens overwinning evengoed weer terug. In februari 45 stierf Cicero’s dochter Tullia, een drama dat hij nooit helemaal te boven kwam. Cicero was getuige van de moord op Caesar, maar maakte zelf geen deel uit van het complot. Op dat moment waren Cicero en Marcus Antonius de twee grootste politieke figuren in Rome. In de machtsstrijd die volgde werd Cicero echter, samen met zijn zoon, broer en neef, door zijn machtige vijand Antonius op een executielijst gezet. Octavianus (de latere keizer Augustus) besloot hem niet te beschermen. Cicero werd op zijn vlucht vermoord.
Els Snick (1966) vertaalt Duitse literatuur en is docente aan de Universiteit Gent. Ze promoveerde op de literaire netwerken
van Joseph Roth in Nederland en Vlaanderen en richtte in 2014 het Joseph Roth Genootschap op. Ze vertaalde onder meer
Roths journalistieke werk en zijn briefwisseling met Stefan Zweig. Bij Van Oorschot verschenen haar vertalingen van
Roths Radetzkymars, Tussen de legers en Aardbeien.
In 2025 verscheen De feestzaal van mijn ouders. Een Vlaamse familiegeschiedenis.
Virginia Woolf (1882–1941) was een invloedrijke Engelse schrijfster en essayist, bekend om haar innovatieve schrijfstijl en exploratie van het innerlijke leven. Met werken zoals Mrs Dalloway, To the Lighthouse en Orlando was Woolf een pionier van het modernisme en een prominent lid van de Bloomsbury Group. Haar essays en romans behandelen thema’s als gender, geestelijke gezondheid en de rol van vrouwen in de maatschappij.
Vasili Antipov (1982) volgde een muzikale opleiding aan het Tsjaikovski Conservatorium in Moskou, de Gnesins’ Muziekacademie en de Frankfurter Hochschule für Musik. Sinds 2014 componeert Antipov, zijn composities zijn uitgevoerd in Europa, Japan en de VS. Hij houdt zich bezig met bergbeklimmen, nam deel aan speleologische expedities en werkte lange tijd aan bouwinstallaties met de hoogste moeilijkheidsgraad als ‘industrieel klimmer’. Sinds 2016 woont hij in Duitsland.
Michiel van Kempen (1957) was bijzonder hoogleraar Nederlands-Caraïbische Letteren aan de Universiteit van Amsterdam en publiceerde een uitvoerige Geschiedenis van de Surinaamse literatuur (2003), een biografie van Albert Helman, en tal van bloemlezingen zoals de Spiegel van de Surinaamse poëzie (1995), Mama Sranan: twee eeuwen Surinaamse verhaalkunst (1999) en Noordoostpassanten: 400 jaar Nederlandse verhaalkunst over Suriname, de Nederlandse Antillen en Aruba (2022). Hij redigeerde bloemlezingen uit het werk van onder meer Albert Helman, Bernardo Ashetu, Michael Slory en Jit Narain.
Gerard Visser (1950) was tot 2015 hoofddocent cultuur-filosofie aan de Universiteit Leiden. Van zijn proefschrift Nietzsche en Heidegger. Een confrontatie verscheen in 2023 een jubileumeditie. Zijn Niets cadeau. Een filosofisch essay over de ziel werd genomineerd voor de Socrates-beker van 2009. Hij werkt aan de afronding van een trilogie over het mystieke motief van gelatenheid.
Henk Groenewegen (1958) maakte de zeevaartschool niet af. Een rechtenstudie leek ook niet aan hem besteed. Lezen en de liefde voor boeken leidden naar de enige plek waar hij op zijn plaats bleek: de nokvolle boekhandel De Tribune in Maastricht. Hij vindt dat er nog wel een boek bij kan.
Eric Williams (1911–1981) was historicus en politicus. Hij studeerde cum laude af aan de Universiteit van Oxford. In 1944 publiceerde hij Capitalism and Slavery, een bewerking van zijn proefschrift. Williams richtte in de jaren vijftig de eerste Trinidadiaanse politieke partij op die openlijk naar onafhankelijkheid streefde. Hij was, van 1962 tot zijn dood, de eerste minister-president van het onafhankelijke Trinidad en Tobago.
Met Oceandiva debuteert Christina Flick (1982) als schrijver. Gedichten van haar verschenen in Tirade en op vuurland.nu. Ze groeide op in Duitsland, en verhuisde voor haar studie aan de Mime Opleiding (ahk) naar Amsterdam. De afgelopen jaren maakte ze samen met haar collectieven Schwalbe en Copycats hevig fysieke performances. Momenteel is ze betrokken bij SoAP Maastricht als artistiek leider en als mimedocent op haar voormalige opleiding.
Frank Westerman (1964) is journalist en schrijver. Hij studeerde Tropische Cultuurtechniek aan de Landbouwuniversiteit Wageningen en werkte als correspondent voor de Volkskrant vanuit Belgrado (1992-1994) en voor NRC Handelsblad met standplaats Moskou (1997-2001). Als schrijver verwierf hij grote bekendheid met bekroonde titels als De graanrepubliek, Ingenieurs van de ziel, El Negro en ik, Een woord een woord en recentelijk Zeven dieren bijten terug (shortlist Boekenbon Literatuurprijs 2024). Zijn werk verschijnt in meer dan twintig talen.