In deze derde bundel Celinspecties neemt Perquin de lezer mee in de beslotenheid van systemen, verhalen en verwachtingen. Deze poëzie draait in kleine cirkels naar een midden en sluit dan de deur. Celinspecties zijn niet alleen letterlijk zoektochten naar de essentie, maar ook – en misschien is dat nog letterlijker – een poging onder de huid van een ander te kruipen. Perquin schrijft vanuit de aandrift tot begrip, meer dan uit de wil tot oordelen. Perquin is een van de weinige dichters in ons taalgebied die het raadsel niet opzoekt maar het zorgvuldig bewaakt.
Pers
‘De dichteres van deze regels laat haar personages pendelen tussen vrijheid en gevangenschap. De stem waarmee zij onder meer deze handeling beschrijft, is in enkele jaren tijd behoorlijk onvergetelijk geworden.’
– Luuk Gruwez, De Standaard –
‘Deze bundel klampt ons aan, hij doet ons nadenken over de normen die we hanteren met betrekking tot goed en kwaad.’
–Elke Brems, Poëziekrant –
‘Perquin spreekt tot ons maar dringt zich niet op. Dat maakt deze gedichten volstrekt onweerstaanbaar.’
–Bouke Vlierhuis, Awater –
