De nieuwe Mizee is uit!

Voor alle fans van De kennismaking, De porseleinkast, Allesverpletterende en Hoog en laag springen is hier dan het langverwachte vijfde deel van de juichend besproken faxen aan Ger.

In Een licht bewoond eiland zijn we in het jaar beland dat Nicolien Mizees eerste boek, Voor God en de Sociale Dienst, verschijnt. En daarmee betreedt ze de wereld van boekpresentaties, optredens en interviews. Dat leidt tot verwarring en twijfels die gedeeld moeten worden. Want de grote wereld is geen plek waar Mizee zich graag ophoudt. Ze zoekt naar bezielde afzondering: misschien geen onbewoond eiland, maar een licht bewoond eiland.

Nicolien Mizee (1965) is schrijver en schrijfdocent. Ze beoefent uiteenlopende genres: faxboeken, romans, columns, een kinderboek, een kleurboek en een vogelboek. Haar roman Toen kwam moeder met een mes (2003) werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs en ook De halfbroer (2015) werd lovend ontvangen. Moord op de moestuin werd boek van de maand in dwdd en een bestseller. Haar eerdere faxboeken, De kennismaking, De porseleinkast, Allesverpletterende en Hoog en laag springen, werden unaniem juichend besproken. Voor de eerste twee delen kreeg zij de Henriette Roland Holst Prijs.

‘Onverbeterlijk grappig en invoelbaar.’ Trouw

‘Ontwapenend, origineel, waarachtig en bovenal menselijk.’ De Gelderlander

‘Haar schrijven is een verademing voor iedereen die van echt houdt. Werkelijk niks is nep in dit boek.’ De Limburger

‘Het blijft steeds boeien en kraken en schuren.’ De Groene Amsterdammer

‘Verslavende literatuur.’ Noordhollands Dagblad

‘De faxen van Mizee doen denken aan brieven van Reve.’ de Volkskrant

‘Slim, geestig en onverbiddelijk eerlijk.’ NRC Handelsblad *****

Met moeder mee, wandelen in de Watergraafsmeer

een wandeling met Joyce Roodnat

Als kind liep Joyce Roodnat dag in dag uit met haar moeder door Amsterdam-Oost. Ze gingen samen naar de bibliotheek in Betondorp, keken naar de bomen op de Oosterbegraafplaats, wandelden naar school ‘aan de andere kant’ van de Middenweg.

Roodnat, inmiddels zelf moeder van een volwassen dochter, loopt de routes na die ze zo vaak met haar moeder heeft gewandeld. Ze verweeft haar observaties over toen en nu met bespiegelingen over het moederschap. En ze realiseert zich dat haar warme, eigengereide moeder het zwaar gehad moet hebben als gescheiden vrouw in een buurt waar een moeder moeder was en een huwelijk een onwrikbaar gegeven.

Met moeder mee is een stervormige wandeling door Amsterdam-Oost, die laat zien wat generaties elkaar doorgeven en hoe de stad veranderd is.

Historische stadswandelingen door Amsterdam

In Amsterdam loop je door de geschiedenis. Maar hoe goed kennen we de stad? Hannah Bakx en Roos Hamelink nemen de wandelaar in Amsterdam in 10.000 stappen mee langs de geschiedenis van de stadswijken. Waar komt de naam Volewijck vandaan? Vond je vroeger in De Pijp ook al op elke hoek een restaurant? Hoe reageerden krakers in Oud-West op de woningnood van de jaren tachtig?

Van nul tot nu, van oost naar west en van noord naar zuid: Hannah en Roos gidsen je in hun sprankelende boek door heel Amsterdam. Door in de straten om je heen te kijken, ontdek je het verhaal van bekende bouwmeesters, ijverige stadsplanners en de bewoners van de stad. De tien verschillende wandelingen zijn elk ongeveer 7 kilometer lang, en zijn moeiteloos na te lopen door middel van heldere aanwijzingen. Zo wordt het wel heel makkelijk om 10.000 stappen per dag te halen, terwijl je en passant de rijke geschiedenis van de stad leert kennen.

Roos Hamelink en Hannah Bakx studeerden beiden Publieksgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Ze bereiken graag een (jong) publiek met historische verhalen. Amsterdam in 10.000 stappen is hun eerste publieksboek.

Sokolovs School voor zotten

School voor zotten is in de eerste plaats het verhaal van een ongewone held, een jonge bewoner van een inrichting voor geestelijk gehandicapten. De jongen probeert in het reine te komen met de dood van zijn dierbare mentor en met zijn onbeantwoorde liefde voor zijn lerares. Zijn herinneringen aan jeugdzomers vallen samen met het heden, de doden zijn nog in leven en de geliefde is alom aanwezig. School voor zotten laat zich eveneens lezen als een metafoor voor het leven in de Sovjet-Unie, of Poetin-Rusland waar outsiders en dissidenten in psychiatrische inrichtingen of kampen worden opgesloten. En waar leven en liefde ondanks dictatuur doorgaan. Afwisselend lyrisch en filosofisch, geestig en verbijsterend doet School voor zotten alle verwachtingen die je aan een roman verbindt teniet. Het boek werd vertaald door Gerard Cruys en Maxim Osipov schreef een nawoord bij deze uitgave.

Sasja Sokolov (1943) werd geboren in Canada, als zoon van een hooggeplaatste diplomaat, maar groeide op in de Sovjet-Unie. Hij deed pogingen om het land te ontvluchten, zat korte tijd in de gevangenis, maar na internationale protesten en een hongerstaking samen met zijn Oostenrijkse geliefde kreeg hij in 1975 toestemming voor emigratie. Datzelfde jaar werd het manuscript van School voor zotten de Sovjet-Unie uit gesmokkeld en onder veel bijval in het Westen gepubliceerd.

‘Sasja Sokolovs talent is in veel opzichten verwant aan dat van Gogol.’ Maxim Osipov

‘Een betoverend, tragisch en ontroerend boek.’ Vladimir Nabokov

‘Eén grote driftbui tegen de arrogantie van verstandige mensen en de opgeblazen koppen van kantoorvolk.’ Iris Radisch, Die Zeit

Achter de slaperdijk

Het dorp is verstild, het vervallen café is al jaren gesloten, maar op de veranda zit nog altijd de waard, Cor. De passerende dorpelingen – de dichter, Hendrika, weduwe Gratama, Leen – omspint hij met zijn grillige fantasieën. Maar als ze zich op een goed moment aandienen wijzen ze hem op al zijn feilen: ooit zal hij zich rekenschap moeten geven van zijn eigen doen en laten. Via de subtiel geformuleerde binnenwerelden van de waard en de dorpsbewoners toont Martha Heesen een verleden waaruit zich een geheim naar buiten worstelt. Wat heeft zich afgespeeld in het café van Cor? Wat is er met die eigenaardige jonge vrouw die alleen door het dorp dwaalt? In het universum van Martha Heesen is het verval geladen met een grote spanning. Ze maakt ons, dankzij een onnavolgbare stijl, deelgenoot van een fascinerend verleden.

Martha Heesen (1948) is schrijver en vertaler. Ze verkreeg grote bekendheid met haar kinderboeken, waarmee ze vele prijzen won: de Gouden Uil voor jeugdliteratuur, de Gouden Lijst, drie jaar op rij een Zilveren Griffel en voor haar gehele oeuvre de Theo Thijssen Prijs voor kinder- en jeugdliteratuur. Haar romans voor volwassenen, Zeiseman en De lus, ontvingen lovende kritieken.

Dostojevski’s De speler en andere romans in nieuwe vertaling

In De speler laat Dostojevski een jongeman ten prooi vallen aan zijn ongecontroleerde gretigheid, in de liefde zowel als in het spel. Deze Aleksej zet eerst zijn zinnen op zijn beminde Polina, die hem vervolgens uitdaagt aan de roulettetafel te gaan spelen. Hij geeft daaraan gehoor, maar is uiteindelijk gedwongen tot een ultieme poging om al zijn verliezen terug te winnen. Hoeveel geluk hij met zijn laatste geld ook heeft, Polina laat zich niet imponeren – en hij blijft achter, rijk misschien, maar zonderling. Of het nu gaat om De speler of Ondergrondse notities, Dostojevski’s voorstelling van eenzelvige figuren, vervreemding en monomanie is altijd onmiskenbaar. Dit deel bevat behalve die twee meesterwerken ook Een bedenkelijke toestand, Winterse aantekeningen over zomerse indrukken, De krokodil en De eeuwige echtgenoot – alle in nieuwe vertaling.

Fjodor Michailovitsj Dostojevski (1821–1881) schreef tijdens zijn onstuimige leven – veroordeeld tot dwangarbeid in Siberië; op de vlucht voor schuldeisers – klassiek geworden romans als Misdaad en straf en De broers Karamazov. Aanvankelijk beschouwde men Dostojevski als staatsgevaarlijk, maar zijn begrafenis werd een nationale gebeurtenis.

Gerard Cruys (1944) is vertaler Russisch en Deens, en ontving de Aleida Schotprijs voor zijn vertalingen van Vojnovitsj en Sokolov. Hij vertaalde een aantal werken van Dostojevski, eveneens voor de Russische Bibliotheek.

Arthur Langeveld (1947) is slavist en literair vertaler. Hij vertaalde De broers Karamazov, wat in 2007 tot de toekenning van de Martinus Nijhoffprijs leidde. Hij vertaalde van Dostojevski ook De idioot en verschillende andere romans en novellen.

Madeleine Mes (1961) is vertaler Russisch. In 2015 ontving zij de Aleida Schotprijs voor haar vertaling van Alexander Solzjenitsyn. Ook zij vertaalde verschillende van Dostojevski’s werken voor de Russische Bibliotheek.