De fabel is als genre niet bedacht door Jean de La Fontaine (1621–1695), maar hij is er wel beroemd mee geworden. Hij kende zowel de Griekse en Romeinse als de voorbeelden uit het Verre Oosten, die hij bewerkte en op zijn eigen manier navertelde, en maakte daarnaast ook vele nieuwe fabelgedichten.

Dat de fabels van La Fontaine met hun wijze lessen tijdloos zijn bewijst eeuwen later ook Marietje d’Hane-Scheltema, die ze speels en poëtisch vertaalde voor een schitterende moderne uitgave in het Nederlands. Voor Krekelzangen breidde ze haar eerdere selectie (Fabels, 2017) uit met maar liefst 45 gedichten. Naast klassiekers als ‘De Krekel en de Mier’, ‘De Raaf en de Vos’, ‘De ledematen en de maag’ en ‘De Kip met gouden eieren’ bevat deze uitgave nog bijna honderd andere fabels. Ook bij deze nieuwe vertalingen tekende Floris Tilanus weer fantastische illustraties.

Dorien Dijkhuis staat met Dezelfde maan op de longlist voor de Hebban Debuutprijs 2025!

Over Dezelfde maan

Elk besluit dat we nemen betekent dat talloze andere mogelijkheden verloren gaan. Met dat gegeven in haar achterhoofd zoekt de hoofdpersoon in Dezelfde maan haar toevlucht op een eiland nadat haar leven plotseling een onverwachte wending heeft genomen. Omringd door mist en zee overpeinst ze de keuzes die haar op dit punt in haar leven hebben gebracht. Is niet kiezen ook een keuze? Hoeveel keuze hébben we eigenlijk? Volgen we het verlangen van het hart, ook als het hoofd het beter weet?

Dezelfde maan is een associatieve vertelling in de traditie van onder meer Het hoofdkussenboek 
(Sei Shōnagon), Bluets (Maggie Nelson) en Dept. of Speculation (Jenny Offill). Een poëtische mozaïekroman over mogelijkheden en onmogelijkheden: over de potentiële versies van onszelf, liefdesverdriet, eenzaamheid, het verlangen naar verbinding en over de kracht en de grenzen van taal.

Over de Hebban Debuutprijs

De Hebban Debuutprijs is de enige lezersjuryprijs van Nederland en Vlaanderen voor literaire debuten. De Hebban-lezers hebben niet alleen grote invloed op de samenstelling van de longlist, maar ook op de shortlist, die op 29 mei op de Dag van de Lezer bekendgemaakt wordt. De shortlist wordt gelezen door een jaarlijks wisselende vakjury. De winnaar van de Hebban Debuutprijs 2025 wordt in september bekendgemaakt. De prijsuitreiking vindt plaats tijdens het ILFU Boekfest in Tivoli Utrecht op zondag 21 september 2025. Dit is de longlist van de Hebban Debuutprijs 2025 | Hebban.nl

Na omzwervingen woont Hans Hagen weer op zijn geboortegrond aan de rand van het Gooi, bij ’s-Graveland. Als jongetje speelde hij op de landgoederen en schoot hij met een zelfgemaakte boog spijkers in bomen. Nu wandelt hij dagelijks door het decor van zijn jeugd, dat regelmatig terugkomt in zijn gedichten en boeken: de buitenplaats Trompenburgh, die alleen te bereiken was als er ijs lag; het Corversbos, waar hij bijna in de ogen van een vos verdronk. In deze wandelgids stippelt Hagen een bijzondere route uit over de landgoederen Hilverbeek en Gooilust – waar de zakdoekjesboom elk jaar adembenemend bloeit. Onderweg toont hij zich een aanstekelijk verteller: hij haalt poëtische jeugdherinneringen op, strooit met anekdotes over de kleurrijke bewoners van de buitenplaatsen en legt de rijke geschiedenis van de omgeving bloot. De zakdoekjesboom laat zien hoe je thuis kunt komen in een landschap, en hoe het juiste boek op het juiste moment je leven kan bepalen.

Twintig jaar geleden ontsnapte een gedetineerde met levenslang tijdens een jaarlijks uitstapje aan zijn bewaker. Hij ging aan de wandel in de Luxemburgse Ardennen, maar in plaats van te verdwijnen in de wouden keerde hij terug. Het is een geheim uit de Belgische doofpot.Samen met haar geliefde rijdt Saskia De Coster naar Esch-sur-Sûre om met deze Raf en een bewaker die beslissende wandeling opnieuw te maken. Wat bezielde hem om terug te lopen?

Aanvankelijk is Raf weinig spraakzaam, maar de achteloosheid van de natuur schudt herinneringen en aanvechtingen in hem wakker. Hoe dieper ze in het bos geraken, hoe meer de wandeling als een true-crimepodcast begint te voelen. In het haar zo vertrouwde gebied tussen feit en fictie legt De Coster in Pink Lady vlijmscherp bloot waar de oeroude angst van meisjes en vrouwen voor vreemde mannen vandaan komt – en hoe bevrijdend het kan zijn om het gevaar in de ogen te kijken.

In Nog altijd storm keert Peter Handke terug naar zijn geboorteland: de Oostenrijkse provincie Karinthië. Daar, op het Jaunfeld, een vallei in het hart van de Sloveense nederzetting in Oostenrijk, komen familieleden samen, de doden en de levenden: grootouders, ooms en tantes en zijn ongetrouwde moeder. In een reeks monologen vertellen zij over de strijd van de Sloveense minderheid tegen het nazisme en hun liefde voor het land. Nog altijd storm is een panorama dat alle literaire genres overstijgt en tegelijkertijd doet transformeren. Proza, het theatrale en het poëtische, het historische en het persoonlijke versmelten. In dit boek verschuiven en overlappen seizoenen, tijden van conflict, oorlog en vrede. Het lot van een boomgaard staat symbool voor het lot van een volk.

Nog altijd storm is vertaald door Miek Zwamborn.

Marjoleine de Vos is met Zo hevig in leven genomineerd voor Beste Groninger boek 2025 non-fictie!

De winnaars worden bekendgemaakt tijdens het Beste Groninger Boekenfeest, op vrijdag 30 mei in Forum Groningen. Het wordt een feestelijke, avond waarop schrijvers voorlezen uit en vertellen over hun genomineerde werk. Kaartjes voor het Beste Groninger Boekenfeest zijn binnenkort te reserveren via de website van Forum Groningen.

De uitreiking van de prijzen voor het Beste Groninger Boek wordt sinds 2010 jaarlijks georganiseerd door NOORDWOORD, in samenwerking met Forum Groningen. Met de verkiezing van het Beste Groninger Boek wordt zichtbaar hoeveel mooie boeken er vanuit Groningen en over Groningen verschijnen.

Over Zo hevig in leven

Bijna twee jaar geleden voelde Marjoleine de Vos een bobbeltje onder haar kaak. Niets aan de hand, stelde de dokter haar gerust, dat is meestal goedaardig. Maar het knobbeltje bleef groeien en er bleek wel degelijk iets niet in orde.

Hoe te leven als je geconfronteerd wordt met je eigen sterfelijkheid? Marjoleine de Vos zoekt in Zo hevig in leven houvast in herinneringen en bij door haar bewonderde schrijvers, en probeert woorden te vinden voor het vreemde tussengebied waarin angst, ongeloof en optimisme elkaar verdringen. Alles wat haar innig dierbaar is krijgt een andere lading – of dat nu haar geliefde oorbellen zijn of haar geliefde. En terwijl De Vos de lezer laat meekijken uit het raam van haar huis, naar de bessenstruik die uitloopt, naar de groenlingen die luid van zich laten horen, laat ze ons zien wat het betekent om zo hevig in leven te zijn.

Ester Naomi Perquin wint de Paul Snoekprijs 2025 met haar bundel Ongevraagd advies.

‘De bundel Ongevraagd advies van Ester Naomi Perquin is een mensentuin, met de dichter als deskundige en begane gids,’ aldus de jury. ‘Perquin weet in slechts enkele woorden een indringend portret op te hangen van allerhande mensen: een bejaard paar dat zijn huwelijksjubileum viert, een Afghaanse vluchteling die als poetsvrouw bij een dominee werkt, stedelingen die een dagje doorbrengen aan zee… Op analoge wijze brengt zij ook zichzelf als personage van haar
poëzie tot leven.’

‘De handelwijze en de taal van mensen worden in deze bundel haast wetenschappelijk geregistreerd, gedissecteerd en schaamteloos gemimeerd. Onze woordledigheid, vaak gecamoufleerd in een eindeloze woordenstroom, wordt hier poëtisch gecounterd: fijnzinnig, met kleine weerhaken, maar onontkoombaar.’

De Paul Snoekprijs is een blijvende hulde aan de befaamde dichter (1933-1981) die in Sint-Niklaas werd geboren. De bekroning gaat naar een bundel oorspronkelijk Nederlandstalige poëzie, die door zijn kracht, zijn vitaliteit en eigentijdse karakter belangrijk genoeg wordt geacht om de Paul Snoekprijs te ontvangen.

Over Ongevraagd advies

In haar vijfde bundel richt Ester Naomi Perquin haar blik op de waarheid die ons boven het hoofd hangt, de voorstellingen die we ons daarvan maken en de machten waartoe we ons moeten verhouden. Van de engerd in het park tot de dokter die ons slecht nieuws brengt, van het volk dat om een sterke leider vraagt, tot de dichter die iets zinvols probeert aan te vangen met een oorlog; Perquin zoekt naar wat ons nog in het zadel houdt als zowel het paard als de wankeling onder de eigen verantwoordelijkheid lijken weg te vallen.

Heldere, humorvolle en denkende poëzie van een dichter die de wereld in kijkt met evenveel scheppingsdrang als empathie. ‘Het gezochte woord lijkt altijd groter dan het woord / dat je ten slotte vindt: er paste, toen het er niet was, / meer en mooier zwijgen in.’