437

In zijn boek De schijn-élite van de valse munters (2010) beroept PVV-ideoloog Martin Bosma zich gretig op het werk van politicus en publicist Jacques de Kadt (1897–1988). Wat hem vooral in zijn politieke leermeester bevalt, is diens plei­dooi voor een ‘weerbare democratie’, die de strijd met haar tegenstanders opzoekt. Maar terwijl volgens De Kadt elke politiek gebaseerd moet zijn op zakelijkheid, kennis en inzicht, zijn dit precies de kenmerken die aan Bosma’s gedachtegoed ontbreken. Bij hem zijn kennis en inzicht vervan­gen door schrille dogmatiek, geloofsijver en missiedrang. Historicus Ro­nald Havenaar toont aan dat Bosma uit zijn nek kletst.

Verder onder meer in dit nummer:

Een ruzie op rijm tussen Dante Alighieri en Forese Donati
Een verhaal over een vrouw die zichzelf terugvindt in een roman
Een kroniek over de losse flodders in Arnon Grunbergs Huid en haar
Zeegezichten
Een verhaal over een partijtje zakschaak