Essays van Marjoleine de Vos

Doe je best handelt over het grillige menselijke lot, over ons onvermogen het in eigen hand te nemen en over de goden, die er ook niets aan kunnen doen. En hoe we ons teweerstellen, met muziek, schilderkunst en poëzie, en dapper tussen de rommel door laveren.

Deze verzameling essays toont een wereldbeschouwing die net als deze tijd meervoudig is. Doe je best is een essaybundel zoals alleen Marjoleine de Vos die kan schrijven, erudiet en lichtvoetig tegelijk. 

Marjoleine de Vos zoekt in haar essays naar het hoe van het leven, meer dan naar het waarom. De antwoorden vindt ze overal, in Griekse mythen en tragedies, in de krant en de menselijke verbeeldingskracht – maar ook in het alledaagse gedoe van vriendschap en eten. Ze doet ontdekkingen door wat er is niet voor vanzelfsprekend te houden en laat de lezer onbevangen en associatief mee denken, om zelf ontdekkingen te doen.

De wildernis in met Muir

John Muir (1838-1914) is de man achter het natuurbehoud in de Verenigde Staten. Door zijn niet aflatende inspanningen werd onder meer Yosemite park opgericht. Daar heeft hij behalve ouderwets lobbywerk vooral veel voor moeten publiceren, voor een groot publiek.  Zijn mooiste teksten zijn nu verzameld in de prachtige bundel In de wildernis en leveren een bont palet van de geweldigste natuurervaringen op. Een boek als een geweldige wandeling.

Hoewel Muir schrijft over landschappen die niet te verge­lijken zijn met de onze – ijsschotsen in Alaska, duizenden hec­tares vol eeuwenoude bossen en kilometerslange imposante gletsjers – is zijn manier van kijken universeel. Muirs verwon­dering over wat hij ziet, zijn behoefte het landschap te begrij­pen en aan te raken, te tekenen, er te slapen en te verdwa­len, zijn met zo veel precisie beschreven dat de lezer zich nog steeds aan Muirs bossen en bergen kan laven.

Nieuwe roman van Otto de Kat

Deze week verschijnt Freetown, de nieuwe roman van Otto de Kat. 

Maria is onafhankelijk, onconventioneel, en niet bang. Zij probeert een verklaring te vinden voor de verdwijning van Ishmaël, een vluchteling uit Sierra Leone die als krantenjongen bij haar aan de deur kwam en zeven jaar bleef. Hij was als een zoon voor haar.

Vincent is psycholoog. Ooit hadden Maria en hij een allesomvattende verhouding, maar sinds hun breuk leeft hij in een soort mist. Als Maria hem om hulp vraagt, zegt hij dat zij langs mag komen.

In de ontmoetingen die volgen, wordt Ishmaël naar de achtergrond gedrongen door de verloren liefde tussen Vincent en Maria. Oude verhalen en herinneringen nemen de plaats in van het verdriet over de donkere jongen. Maar ondanks alle verwarrende en liefdevolle gesprekken laat Ishmaël zich niet wegpraten.

‘Polderfantasy’ van Harrie Geelen

Is het uitsluitend nostalgie? Nee, het is ook echte polderfantasy. Harrie Geelens Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer?
verschijnt nu  bij Van Oorschot.Het eerste deel heet  De weg naar voorgoed.

In deze trilogie kan alles wat Harrie Geelen in 1970 absoluut moest vergeten. Anders dan in de succesvolle tv-serie staan nu elk (on)voorstelbaar wezen en elk landschap tot zijn beschikking. Met saaie dingen als zwaartekracht heeft de bedenker nu niets meer te maken: reizen kon eerst alleen op bezems en vliegende tapijten tegen een verschuivende wolkenhemel, maar nu kan de schrijver alles wat hij wil laten zweven ? zoals de herberg Zwaankleefaan – of zelfs laten denken en voelen. Het resultaat is de ultieme Hamelen, zoals Harrie Geelen vanaf het begin voor zich heeft gezien.

Zie ook dit NOS bericht:

‘Een betoverende wereld bomvol vreemde wezens zoals woelreuzen, ijsprinsessen en heksen met talige namen als Eefje Eenoog, Roerei en Tuttel. Personages reisden op vliegende tapijten door de lucht of ‘verdwijnselden’ naar andere plekken met een speciale hoed. Zodra kobold Gruzelgruis op het televisiescherm verscheen, kropen kinderen bibberend achter de bank in de woonkamer.’

Menselijke voorwaarden

Recenteljk verscheen Menselijke voorwaarden van Junpei Gomikawa. Menselijke voorwaarden is in alle opzichten een buitengewoon boek. Het is voor het eerst dat van dit unieke oorlogsverhaal een vertaling verschijnt in ruim zestig jaar, hoewel het in Japan onmiddellijk een bestseller werd (13 miljoen exemplaren verkocht). De roman gaat over een deel van de Tweede Wereldoorlog waarmee we in Nederland nauwelijks bekend zijn: de strijd tussen Japan en de Sovjet-Unie in Mantsjoerije.

Junpei Gomikawa (1916-1995) schreef zijn magnum opus Menselijke voorwaarden op basis van zijn eigen ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Hij vervaardigde ook het script voor de gelijknamige en bejubelde filmtrilogie van Masaki Kobayashi. 

Jacques Westerhoven (1947) is vertaler van onder meer het werk van Haruki Murakami. Hij woont al meer dan veertig jaar in Japan en is emeritus hoogleraar Amerikaanse letterkunde aan de universtiteit van Hirosaki.

De nieuwe Kollaard!

Recent verscheen de nieuwe verhalenbundel van Sander Kollaard Levensberichten. Een stokoude koning viert zijn jubileum, maar een duister lot wacht… Een verliefd jong stel ontmoet een overleden schilder in de bossen van Zweden… Een langeafstandsloper rouwt in het gezelschap van Fernando Pessoa…

In deze verhalen krijgt de verbeelding alle ruimte.  Dat roept wel een vraag op: hoe zit het precies met de grens tussen feit en fictie? Waarom noemen we het ene verzinsel literatuur en het andere een leugen? En is literatuur eigenlijk nog van belang in een tijd waarin op veel terreinen de grens tussen feit en fictie verloren lijkt te gaan?

Sander Kollaard onderzoekt in Levensberichten het verhaal zelf. Hij beschrijft de diepgewortelde behoefte om verhalen te vertellen. Homo sapiens is homo narrans: de vertellende mens. Maar tegelijk laat hij zien hoe gemakkelijk we ons door verhalen laten misleiden. Wat betekent dat voor ons begrip van onszelf, van anderen en van de wereld? Deze vragen maken de bundel verrassend actueel.