Elke zomer reist een jongetje met zijn broertje en moeder af naar het geboortedorp van zijn ouders. Daar, op het platteland, maken we kennis met andere leden van de familie, zoals zijn opa die een zuivelfabriek bezit, en de oom die zich als chauffeur aan de lokale busmaatschappij verhuurt. De tantes proberen hem, het zwarte schaap van de familie, aan een jonge vrouw te koppelen om hem tot een regelmatiger leven te dwingen. Te midden van de roerige familieperikelen ontwikkelt de jongen de begeerte om als hulp mee te gaan op de bus van zijn oom, maar dit verlangen blijkt een onvervulbare droom.

Met zijn fijnzinnige pen weet Kerim Göçmen in Kroniek van mijn schoolvakanties een weemoedig beeld op te roepen van het Turkse platteland van midden jaren zeventig. Hij toont zich een modern romanticus met zijn ingehouden lyrische beschrijvingen in een verhaal over ambities en illusies.

Rob Schouten van Trouw heeft zich buitengemeen lovend uitgelaten over de debuutroman van Kerim Göçmen, Rode kornoeljes. ‘Een onverwacht juweeltje,’ noemt Schouten het boek, ‘geschreven met een weldadig gevoel voor nuance. Rode kornoeljes is liefdevol geschreven  met een fijn oog voor de kleine zwakheden van  de mens en de ongewisheid van politiek-maatschappelijke ontwikkelingen. Het doet soms eerder denken aan romans van Theodor Fontane of Italo Svevo dan aan (post-)moderne literatuur, maar juist dat ouderwetse patina geeft  deze roman misschien z’n eigen, weldadige karakter. In alle opzichten is Rode kornoeljes een aangenaam anachronisme.’

Göçmen debuteerde in 2013 met de verhalenbundel Het geheim van de kromme neuzen. Jaap Goedegebuure schreef erover in Trouw: ‘Het zorgvuldig aangebrachte patina van een voorbije wereld doet buitengewoon plezierig aan, net als de ingehouden en goed gedoseerde verteltrant, die herinnert aan negentiende-eeuwse grootmeesters als Tsjechov en Maupassant. Een origineel debuut met subtiele verhalen.’

Göçmen (1957) groeide op in Izmit, een stad ten oosten van Istanbul. Hij verhuisde in 1977 naar Nederland. Luister hier naar een interview van Maarten Westerveen met Göçmen.

Sommige verhalenbundels mogen zich verheugen in een wel zéér goede ontvangst in de vaderlandse pers. Het geheim van de kromme neuzen van Kerim Göçmen is er zo een.

‘Een rijp, evenwichtig debuut’ schreef  Jasper Henderson al in Het Parool, ‘Göçmen geeft zijn thema’s vorm in kalm, bijna weldadig proza.’

Edith Koenders schrijft in  De Volkskrant ‘Göçmen toont zich een meester en bewijst dat hij niet alleen het geheim van de kromme neuzen kent, maar ook dat van het vertellen van een klassiek verhaal.’

In Trouw gaat Jaap Goedegebuure daar nog overheen: ‘Het zorgvuldig aangebrachte patina van een voorbije wereld doet buitengewoon plezierig aan, net als de ingehouden en goed gedoseerde verteltrant, die herinnert aan negentiende-eeuwse grootmeesters als Tsjechov en Maupassant.’ ‘Een origineel debuut met subtiele verhalen.’

Kerim Göçmen schrijft   over het alledaagse leven van de Turkse middenklasse. Ambtenaren, leraren, studenten, kleine fabrikanten, werklui en hun vrouwen, hun zonen en dochters. In Het geheim van de kromme neuzen speelt het Turkije de hoofdrol dat zich niet laat vangen door de westerse blik die het land tracht weg te zetten als exotisch of door religie gestuurd.

Regisseur, acteur en auteur Gerardjan Rijnders neemt morgen, op 26 april, het eerste exemplaar van Het geheim van de kromme neuzen in ontvangst. U bent van harte uitgenodigd om deze boekpresentatie bij te wonen. Kerim Göçmen schreef zijn bundel Het geheim van de kromme neuzen over hedendaagse Turken die leven op het snijvlak van stad en platteland, religiositeit en wereld, ontwikkeling en stilstand, werkelijkheid en illusie. Vier verhalen van Göçmen zijn eerder verschenen in de literaire tijdschriften Tirade, Hollands Maandblad en De Revisor.

De bijeenkomst begint om 16:00 en vindt plaats in De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam-West, gevestigd aan de Bos en Lommerweg nummer 227. Aanmelden is niet nodig.