Bij de Zwitserse uitgever Nagel & Kimche, een volle dochter van Hanser Verlag vercscheen Miek Zwamborns De duimsprong in vertaling als Sehen wir ons am Ende der Welt, in vertaling van Bettina Bach.

In het eerste weekend verscheen reeds een heel mooie recensie in Buchkultur, door Karoline Pilcz ‘Die Geschichte ist still wie das ewige Eis. Und zu gleicher Zeit langsam und schnell. […] Durch ihre suggestive klare Sprache übertragen sich die Empfindungen auf den Leser, kein Wort ist zu viel, keines zu wenig.’

In een interview op de website van Nagel & Kimche legt Zwamborn uit wat de illustraties in het boek voor haar betekenen: ‘Die Bilder sind nicht nur als Begleitung gedacht. Sie haben eine eigene Kraft, bringen den Leser in eine besondere Stimmung. Sie lassen ein anderes Tempo entstehen: Der Text wird abgeschnitten, er zerbröckelt ein bisschen, im Kopf kommt dann beides wieder zusammen, Text und Bild, aber nicht zur selben Zeit. Erinnerungen an den Text werden so zum Teil der Lektüreerfahrung, aber auch eigene Erinnerungen kommen auf. Es muss ein Raum bleiben zwischen den Sätzen – so reagiert der Leser unweigerlich damit, dass er zusammen mit mir die Geschichte fertigstellt.’

In De Groene Amsterdammer van deze week raadt Kees ’t Hart de roman De duimsprong van Miek Zwamborn aan. Hij noemt het boek een ‘fraaie, gedreven en bezwerende roman’. En hij schrijft verder: ‘Ik las het allemaal ademloos, leefde mee met deze vrouw, genoot van haar jeugdherinneringen, moest af en toe grinniken om de verbluffende en geestige details, werd meegesleept door de landschappen, huiverde af en toe over indringend beschreven toestanden op of langs bergwanden.’ Lees hier het hele stuk.

In de Oorshop is nu tijdelijk een bijzondere uitgave van Miek Zwamborn te verkrijgen: Tamed skies. In Tamed skies brengt Miek Zwamborn objecten, teksten en bronnen bijeen die zij aantrof, schreef en verzamelde tijdens een zes maanden durende zwerftocht door de depots van het Haags Gemeentemuseum. Het boek, een afgeleide van de schetsboeken van kunstenaars van de Haagsche School, bundelt full color riso prints, gedichten, tekeningen, foto’s en een essay waarin Miek Zwamborn focust op de in het museum opgesloten elementen, werken waarin het weer de hoofdrol speelt.

De handgebonden, genummerde en gesigneerde bibliofiele editie verschijnt in een oplage van 75 exemplaren. Het boek is gedrukt in het Charles Nypels Lab, aan de Jan van Eyck Academie te Maastricht en gebonden door boekbinder Hans Pieterse en Miek Zwamborn. Nog slechts enkele exemplaren beschikbaar (op = op).

Arjan Peters is zeer enthousiast over Miek Zwamborns De duimsprong. ‘Bestaat de prijs voor de mooiste zin van het jaar nog? Gelieve Miek Zwamborn hiervoor te nomineren en haar vervolgens te decoreren. Ze verwoordt de verlatenheid van het landschap met zoveel precisie, dat je voelt in een zielelandschap te vertoeven. De vallende sneeuw, het onweer en de bliksem, het schuilen in een stenen kluis, alles wordt symbool voor een gemoedsgesteldheid. In Berlijn hoort ze in de metro iemand zeggen: “dat Shakespeare zeer eenzaam moet zijn geweest omdat hij het woord alone zo vaak had opgeschreven. Er past weinig nieuws in mijn hoofd, dacht ik, ik merk alleen dat nog op wat ik herken.”’
Peters vervolgt: ‘Twee eerdere romans van Zwamborn bereikten in 2001 (Oploper) en 2004 (Vallend hout) de longlist van de AKO- en de Librisprijs. De duimsprong laat zien dat ze ongemerkt verder opwaarts is geklommen.