Catwalk van D.Hooijer verschenen en lovend ontvangen

De eerste roman van D. Hooijer, Catwalk, is verschenen en ligt in de winkels. Catwalk is een on-Nederlandse sitcom geworden, vol laconieke personages die vrolijk maar ontgoocheld door het leven gaan. In dialoog tekent Hooijer deze personages ten voeten uit als wat ze zijn, als wat de mens meestal gedwongen is te zijn: in teleurstelling terneerzittend, dan vrolijk opstaand omdat de bel gaat – het leven gaat door.
In de roman is Mieneke, een ruim 70-jarige vrouw, buiten medeweten van haar man vermogend geworden door aandelenspeculatie; haar naaister ontwikkelt zich tot succesvol mode-ontwerpster; een buurvrouw ‘werkt in de erotiek’ en probeert zich te ontworstelen aan haar pooier, die op zijn beurt wegens een vermoeden van oplichting geschaduwd wordt door een privédetective; en de detective is een deerniswekkende weduwnaar die graag geil zou worden op een nieuwe vrouw als hij zijn gestorven geliefde maar kon vergeten. Catwalk is een roman over gestorven echtgenoten, een stikwarme zomer in Nederland, modeshows, erfenissen, richtmicrofoons en seks op leeftijd.

‘Hooijer slaagt erin te verrassen,  te ontroeren en te doen lachen.’ – Uit het juryrapport van de Libris Literatuur Prijs.

‘De onsentimentele en tegelijkertijd doorvoelde wijze waarop Hooijer haar groep randfiguren schetst, geeft haar een unieke plaats in de Nederlandse letteren, waar de middelpuntzoekende krachten al jaren de overhand hebben.’
– Arjen Fortuin in NRC-Handelsblad –

‘Een boek dat leest als een intrigerend onontgonnen landschap, dat bij elke bladzij die je omslaat steeds weer net anders is dan je verwacht, maar steeds blij verrast.’
– Sonja de Jong in Noord Hollands Dagblad –

‘Een bijzondere leeservaring.
– Irene Start in Elsevier –

Wim Brands sprak voor VPRO’s De Avonden met D. Hooijer over Catwalk en waarom de meeste romans kinderboeken zijn. U kunt er hier naar luisteren.

Karel van het Reve: deel drie

Deel 3 van het Verzameld werk van Karel van het Reve is verschenen. De duizendentachtig bladzijden dundruk bevatten Het geloof der kameraden, Van het Reves afrekening met het marxisme-leninisme, Marius wil niet in Joegoslavië wonen, Met twee potten pindakaas naar Moskou, Lenin heeft echt bestaan en ongebundeld werk uit de periode 1969-1972. De boeken Marius wil niet in Joegoslavië wonen en Met twee potten pindakaas naar Moskou (allebei uit 1970) hadden flapteksten met als respectievelijke bronopgaven ‘Jacques Gans in De Telegraaf” en ‘Marcus Bakker in De Waarheid’‘. In werkelijkheid waren het pastiches van de auteur zelf.
De ruim 150 bladzijden nooit eerder gebundelde columns van Henk Broekhuis, de schuilnaam van Karel van het Reve in de NRC-rubriek, zullen voor veel lezers onbekend zijn. Voor al die stukken geldt dat ze op een wonderbaarlijke wijze in geen enkel opzicht aan actualiteit hebben ingeboet. Neem een stukje uit 1972: ‘Vrij regelmatig kun je op de buis ons parlement aan het werk zien, en bijna dagelijks parlementariërs. Zou dat het wegblijven van de kiezers straks beïnvloeden? Als kijker krijg je geen gunstige indruk van dat parlement. Het is niet zozeer dat de meeste sprekers vaak slecht of helemaal niet uit hun woorden kunnen komen. Een verzameling slechte sprekers die met elkaar vergaderen en besluiten nemen kan een gunstige indruk maken, ondanks dat slechte spreken, door redelijk overleg en verstandige besluiten. Maar in de Tweede Kamer wordt eigenlijk geen overleg gepleegd. Men houdt zich bezig met het elkaar afvangen van vliegen, en dat is voor de toeschouwer een uiterst irritant schouwspel.’

Ook verschenen is Misdaad in Goelenkamp, een verhaal over twee jongens die met behulp van een vliegende aap een inbreker vangen. Het is een kinderverhaal dat Van het Reve schreef voor zijn twee kleinzoons en verschijnt als facsimile ter gelegenheid van de verschijning van deel 3. Deel 4 zal in het voorjaar van 2010 verschijnen. Alle nog volgende delen zullen vanaf nu zelfstandig het licht zien – dus niet meer, zoals aangekondigd en zoals deel 1 en 2, in paren.

Vijfde druk binnen een maand!

De Reve-biografie van Nop Maas is op z’n zachtst gezegd warm onthaald. ‘Is er nog nieuws? Jawel, zeer goed zelfs, spreek maar gerust van een blijde tijding: het eerste deel van de grote biografie van Gerard Reve is uit.’ Aldus kondigde Jos Bloemkolk in Het Parool van donderdag 29 oktober zijn bespreking aan, die als titel droeg: ‘Biografie Reve is leesgenot’. Bloemkolk noemt het een ‘meeslepende biografie’.

Jaap Goedegebuure in Trouw: ‘De langverwachte Reve-biografie van Nop Maas maakt alle verwachtingen waar.’ En verder: ‘Het sterke accent op de lichamelijke kant van de liefde en deszelfs praktisering is functioneel, gelet op Reve’s hartstochtelijk uitgedragen overtuiging dat seks per definitie een relegieuze handeling veronderstelt.’

Arjen Fortuin spreekt in NRC Handelsblad van ‘hartverscheurende pagina’s. Het bestaan van Reve’s jeugdliefde noemt hij ‘een van de voornaamste ontdekkingen’ en dier brief aan Reve uit 1944, waarin ze ‘hem nog maar eens uitlegt hoe dat zit met vrouwenborsten en wat een mens daar zoal mee kan doen’, een ‘spektakelstuk’.

Jeroen Vullings merkt in zijn bespreking in Vrij Nederland op dat hij ervan houdt ‘als een gebiografeerde als kind van of juist als misgeboorte van zijn tijd wordt geschetst’. Desalniettemin: ‘het grote voordeel van Maas’ secure […] stapje-voor-stapje-aanpak is dat Reves mythomane bestaan vanaf de vroegste contouren getoond wordt, als werk-in-aanbouw dat voor ons geestesoog verrijst.’

Xandra Schutte, ten slotte, noemt Reve in de titel van haar stuk in De groene Amsterdammer ‘Een diepernstige etter’. Een etter, zo sluit ze haar artikel af, ‘die worstelde met zijn homoseksuele en religieuze gevoelens, die de burgerlijkheid proclameerde maar tot in iedere vezel van zijn lichaam een nonconformist was, die uit de chaos waarheid en ontroering wilde scheppen.’

De biografie telt, inclusief fotokatern, 768 pagina’s. En dan zijn we nog maar op een derde. ‘Op de vraag hoeveel je eigenlijk van iemand wilt weten,’ schrijft Xandra Schutte, ‘luidt in het geval van Reve voor veel mensen: álles.’ Deel 2 verschijnt in april 2010, deel 3 in de herfst van hetzelfde jaar.

De nieuwe Willem Jan Otten

Eindelijk is er weer een nieuwe essaybundel van Willem Jan Otten: Onze Lieve Vrouwe van de Schemering bevat essays over euthanasie, Srebrenica, verbeelding, pornografie, filmgeweld, Onbevlekte Ontvangenis, orthodoxie, godslastering, Stanley Kubrick, Bob Dylan, Tonke Dragt, Paul Auster, Harry Potter, Ingmar Bergman etc etc. Hart van het boek wordt gevormd door de ‘Berlijnse geloofsbrieven’: colleges die Otten gaf aan Berlijnse studenten.
Voor al deze essays geldt dat Otten de lezer achterlaat met de dwingende behoefte om de films te huren waarover hij essayeert, de boeken te kopen die hij noemt en, ten slotte, na te denken over zaken die vóór lezing ervan mogelijk nog onbetwistbaar waren.

Persgeluiden:

‘Ik ben geneigd Otten te geloven.’
–Arjan Peters in de Volkskrant–

Dit nieuwe boek van Otten verdient de grootst mogelijke nieuwsgierigheid.
–Katholiek Nieuwsblad –

Zondagochtend 8 november was Willem Jan Otten te gast bij Wim Brands in het programma Boeken.

Arie Storm schereef in Parool: ‘Onze Lieve Vrouwe van de Schemering zit vol prikkelende waarnemingen en biedt een goed inzicht in hoe romans, gedichten, toneelstukken en films kunnen werken of hoe ze worden gemaakt’.

‘Ouder worden is niet iets waar ik om heb gevraagd, maar ik heb me er wel terdege op verheugd. Op een of andere manier ben ik er altijd vanuit gegaan dat ik eens beter zou begrijpen hoe ik moet leven dan nu.

Ik ben er al vroeg van overtuigd geraakt dat ik door te lezen tot het betere begrip zou komen. En ik verheugde mij erop eens een rijk voorzien geheugen te hebben. De boeken die ik het liefst las blaakten van deze rijkdom.

Vestdijk, Nabokov, Borges, Proust waren mijn eerste prozahelden. Ze zijn typische “tweede helft”-schrijvers, die de eerste helft van hun leven leken te beschouwen als de periode waarin ze, als een graanschuur, gevuld waren. Het was prettig om zo over mijn leven te denken, want het verklaarde waarom dat wat ik schreef zo schamel afstak bij wat ik het liefst las, zonder dat het me ontmoedigde. Wacht maar tot mijn geheugen even rijk is voorzien, met gedachten en inzichten van overwegend Rijkvoorzienen. En het verzoende me enigermate met het ledige leven dat ik leidde: ik deed, behalve schrijven voor de kost, eigenlijk weinig anders dan lezen.’ – Onze Lieve Vrouwe van de Schemering, p.230. Het boek ligt in de winkel en kost 17,50.