Jouw boekhandel overleeft

Hieronder is het pdf-bestand te downloaden met de Jouw boekhandel overleeft-brief.

In tijden van COVID-19 hebben we een nieuw initiatief bedacht: Jouw boekhandel overleeft!

Het werkt als volgt: bestel voor twee vrienden een boek dat jij goed vindt bij jouw lokale boekhandel, laat het ze toezenden en stuur ze de Jouw boekhandel overleeft-brief op via e-mail of Whatsapp. Zo geef je een mooi boek cadeau én steun je jouw lokale boekhandel.

Om het nóg leuker te maken, geven wij ook boeken cadeau: stuur je bonnetje van de twee boeken op naar contact@vanoorschot.nl! Elke vijftigste inzending krijgt een Van Oorschot-boekenpakket t.w.v. €100 cadeau en je maakt ook nog eens kans op een boekenpakket t.w.v. €500. Aan de slag dus!

Carl Friedman overleden

Schrijfster en columnist Carl Friedman is vrijdag 27 maart in haar woonplaats Amsterdam na een ziekbed overleden, heeft haar zoon bekend gemaakt.

Carl Friedman, meisjesnaam Carolina Klop, werd 29 april 1952 in Eindhoven geboren. Zij debuteerde in 1991 met de novelle Tralievader. Met de in 1993 verschenen roman Twee koffers vol zou dat haar beroemdste boek blijven. Beide boeken werden verfilmd, het laatste door Jeroen Krabbé‚ onder de titel Left Luggage (1998).  Friedmans derde boek, De grauwe minnaar, verscheen in 1996.

Friedman schreef wekelijks een column, aanvankelijk in Trouw en vanaf 2002 in Vrij Nederland, twee bundelingen van de columns volgden. Voor haar werk ontving de schrijfster in januari 2004 de E. du Perronprijs 2003 van de gemeente Tilburg en de letterenfaculteit van de Universiteit van Tilburg.

In 2005 kwam Carl Friedman in opspraak vanwege haar veronderstelde maar niet werkelijke joodse afkomst. Haar werk speelt zich af tegen de achtergrond van de jodenvervolging en autobiografische elementen, waaronder een vader met kampverleden, spelen een belangrijke rol. De veronderstelling dat zij joods was heeft Friedman nooit ontkend en dat is haar sterk verweten. Feit is dat haar katholieke vader in een Duits concentratiekamp heeft gezeten. Zelf heeft Friedman nooit op de aantijgingen gereageerd. Friedmans boeken kenden een groot succes en worden nog steeds en ook internationaal veel gelezen.

‘Misschien kunnen we beter gaan schrijven.’

‘Misschien kunnen we beter gaan schrijven,’ zei journalist Peter Henk Steenhuis tegen zijn dochter Hille, toen ze tijdens een wandeling voor de zoveelste keer ruzie kregen.

Nog diezelfde avond schreef Hille haar vader een eerste mail. Over haar uitwisseling naar Erfurt, waar ze een week ervoor meer dan zes kilo lichter van was teruggekomen. Vader en dochter bleven elkaar schrijven, ook toen bleek dat Hille een fikse eetstoornis had, waarvan de behandeling nog maanden op zich liet wachten. Die mails zijn de basis geworden voor Hongerklop.

Hille schreef over alles wat ze meemaakte. Over de fitgirls die haar rolmodel waren. Over discipline en doorzettingsvermogen, of juist het gebrek daaraan. Over de zwarte en de witte wolf, die bezit van haar namen. Over haar drang te sporten. En over haar borstbeen, dat op een ochtend dwars doormidden werd gezaagd, omdat ze een openhartoperatie moest ondergaan.

Hongerklop is het relaas van een vader en een dochter die zich door een van de smerigste ziektes van onze tijd heen worstelen. Vanaf 18 maart in de boekhandel.

De komende weken

De komende weken zal er steeds een bezetting op de uitgeverij zijn die het mogelijk maakt de deur open te doen en de telefoon op te nemen. Intussen leggen we de laatste hand aan de zomeraanbieding, en tellen we onze zegeningen nu Nicolien Mizee de Henriette Roland Holstprijs kreeg toegekend voor haar prachtige faxboeken, Stephan Enter genomineerd werd voor de E. de Perronprijs, en Sander Kollaard en Marijke Schermer op de shortlist van de Libris staan.

Een paar leestips, naast de boeken van bovengenoemde auteurs: David Markson Wittgensteins minnares, over lege straten en een vervreemdend gevoel, J.M.A Biesheuvel Reis door mijn kamer, voor wie even zijn huis niet uit kan/wil, en benieuwd is hoe een grootmeester dat oplost, Lev Tolstoi Oorlog en vrede, als je er nu niet aan toe komt, wanneer dan? Charles-Ferdinand Ramus De grote angst in de bergen, een zeer aansprekende quarantaineroman.

Vooral behoefte aan iets heel anders? Dan past dit wellicht in je nieuwe schema: de kleine Russische Bibliotheek, elke twee dagen een nieuwe titel en je bent al weer 16 dagen verder…

Besteed je nieuwe tijd goed. Blijf gezond!

Henriette Roland Holstprijs 2020 voor Nicolien Mizee

De Maatschappij der Nederlandse Letterkunde heeft de Henriette Roland Holstprijs 2020 toegekend aan Nicolien Mizee voor haar faxboeken De kennismaking en De porseleinkast.

Deze in 1957 ingestelde prijs is in de taal van het reglement een ‘prijs voor een in druk verschenen en in de Nederlandse taal geschreven werk van proza, poëzie of toneel dat zowel uitmunt door sociale bewogenheid als door literair niveau’. Hij wordt sinds 1984 eens in de drie jaar uitgereikt. De prijs bestaat uit een oorkonde en 3.000 euro.

Mizee bundelde in de twee boeken haar faxen aan scenarioschrijver Ger Beukenkamp, bij wie zij vanaf januari 1994 lessen volgde aan de Schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam. Volgens de Commissie van voordracht zijn de faxen ‘meesterlijk geformuleerd’, de commissie oordeelt verder o.a.:

“In haar faxen brengt Mizee verslag uit van de periode waarin ze haar eerste romans concipieerde. Nauwgezet geeft ze weer hoe haar schrijverschap zich heeft ontwikkeld. In het bijzonder waardeert de jury Mizee’s sprankelende stijl, haar sterke humor, authentieke onaangepastheid, invoelbare wanhoop en niet in de laatste plaats ook haar genadeloos eerlijke zelfanalyse.

Ondanks haar intelligentie, keurige achtergrond en gedegen schoolopleiding leeft de hoofdfiguur uit De kennismaking en De porseleinkast al jaren van een karige uitkering. Mizee doet op een indringende manier verslag van haar gevecht met uitkeringsinstanties om erkenning te krijgen voor haar levenslange arbeidsongeschiktheid. Zonder dat het met zoveel woorden wordt gezegd bevatten deze twee boeken daarmee ook een aanklacht tegen de manier waarop individuen door zorg en onderwijs worden geconditioneerd en geüniformeerd.

De faxen aan Ger, die ze zelf omschrijft als ‘de soap van mijn leven’, zijn scherp geformuleerde ontboezemingen over Mizee’s bestaan als outcast, haar onmacht om met een reguliere betrekking in haar levensonderhoud te voorzien en zo een doorsneeleven te leiden:

‘De hele dag achter zo’n bureau zitten! Trouwen! Kinderen krijgen! Met z’n allen naar de stacaravan! En dat gaat bij mij al-le-maal nóóit gebeuren en dat is al erg genoeg en dan hoef ik niet óók nog eens tot mijn dood opgejaagd te worden om dingen te doen die toch – nooit – gaan lukken!'”

De Commissie van voordracht bestond uit Sander Bax, Elsbeth Etty en Jaap Goedegebuure.

Eerdere laureaten van de Henriette Roland Holstprijs zijn onder meer Alfred Birney, David Van Reybrouck, Tom Lanoye, Johan de Boose, Bas Heijne, Evelien Gans, Geert Mak, Inez van Dullemen, Lieve Joris, Wim de Bie, Jan Hein Donner en Theun de Vries.

De prijs is – zo meldt de auteur ‘na een troostprijs voor een tekenwedstrijd om mijn negende’ – de eerste prijs die Nicolien Mizee ontvangt.

Lees hier het hele juryrapport.

Stephan Enter genomineerd voor E. du Perronprijs

De schrijvers Ellen Deckwitz, Stephan Enter en Asha Karami zijn genomineerd voor de E. du Perronprijs 2019. De prijs wordt toegekend aan schrijvers, kunstenaars of instellingen die met een cultuuruiting in brede zin een bijdrage leveren aan een inclusieve samenleving. De uitreiking vindt plaats op donderdagavond 16 april in de LocHal in Tilburg. Dan houdt Maxim Februari de negende E. du Perronlezing met als titel ‘E. du Perron en de pseudo-identiteiten’.

Over Stephan Enter schreeft de jury het volgende:

‘De roman Pastorale neemt ons mee naar de jaren tachtig, naar een fictief dorp, Brevendal, in het midden van Nederland. Het ene deel van het dorp is christelijk, de “Goede Herder en Zijn Kudde”, in het andere deel wonen “Ambonezen” die proberen de cultuur die ze verloren zijn vast te houden. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een broer en zus, opgegroeid in een oude familie met een groot en verwaarloosd landgoed. De roman laat zien hoe verschillende groepen naast elkaar leven, hoe stereotypische perspectieven van kracht zijn, en ook hoe de grenzen tussen de ene en de andere groep poreus blijken te zijn. Deze roman overtuigt omdat de beschrijvingen precies en gedetailleerd zijn, en er subtiel inzicht wordt geboden in de psychologie van de scholier Oscar, verliefd op een Moluks meisje, en zijn zus Louise, die een gesjeesde student is en onzeker over haar toekomst. Goede intenties hebben niet altijd een positief effect, mensen vatten uitspraken en ideeën vaak anders op dan werd bedoeld, en zo worden levens in de provincie geschilderd die veranderen en toch ook hetzelfde blijven. De roman is Perronesk in de veelzijdigheid van personages en in de dialogen waaruit uiteenlopende opvattingen naar voren komen. De meerstemmigheid van de roman wordt niet alleen bereikt door het aanvoeren van verschillende personages, maar zit ook in het hoofd van de enkeling, die haar eigen positie scherp probeert te krijgen: “Die stem – hadden andere mensen die ook? Hadden alle andere mensen die ook? En wat was ze, die stem – was je die zelf, of niet, of niet helemaal, of was je die alleen op momenten waarop je je niet van jezelf bewust was?” Pastorale is intellectueel, literair en uitermate boeiend.’

Klik hier voor meer informatie.

Babels messcherpe vertellersschap

‘Er was eens een vrouw, Ksenia heette ze. Dikke boezem, ronde schouders, blauwe ogen. Zo’n vrouw was het. Hadden u en ik er maar zo één!’

De verhalen van Isaak Babel zijn doortrokken van de kleurrijke zinnelijkheid van het zuiden. Ze ademen de sfeer van Odessa, van de joodse gemeenschap waarin hij opgroeide en die hem inspireerde en beklemde. Hij bracht de Russische literatuur iets nieuws: zijn verhalen zijn bont, grotesk en exuberant, ze lopen over van wilde energie en ironie.

Bij al zijn warmbloedigheid slaat Babel een droge, laconieke toon aan, die zowel vanzelfsprekend aandoet als zijn grote zelfbeheersing verraadt. Zijn werk is bondig en precies, vrij van abstracties en vaagheid. Hij stond erom bekend zijn verhalen tientallen keren te herschrijven en ze tot het uiterste te polijsten.

In haar vertaling behoudt Froukje Slofstra de intense beknoptheid die zo bij Babels werk hoort. Zij vertaalde onder meer het alom bejubelde Leven en lot van Vasili Grossman, een vertaling waarvoor zij de Aleida Schotprijs ontving.

Kollaard en Schermer op de shortlist Libris Literatuur Prijs

Op 2 maart werd de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2020 bekend gemaakt, waar twee titels van Uitgeverij Van Oorschot op staan: Uit het leven van een hond van Sander Kollaard en Liefde, als dat het is van Marijke Schermer.

Ionica Smeets, hoogleraar wetenschapscommunicatie, Universiteit Leiden is benoemd tot voorzitter van de jury van de Libris Literatuur Prijs 2020. Verder bestaat de jury uit Dirk-Jan Arensman, Bo van Houwelingen, Christine Otten en Ronald Soetaert. De winnaar van de Libris Literatuur Prijs 2020 wordt bekend gemaakt op 11 mei 2020 tijdens een galadiner voor genodigden en wordt rechtstreeks uitgezonden door Nieuwsuur, NPO2.