[p. 413]
‘I am Monica Langley’ zegt Monica Langley,
de vrouw van de Ambassadeur uit Ierland.
Ik laat haar binnen in de tuin met
ijskoude nachtwind en lijzige pauwen.
Op het terras prijkt Henri Salvador, Aartshertog
van Oostenrijk, en vertoont een treffende gelijkenis
met Wim Kolstee, trombone, van de Dutch Swing College Band.
(Deze opname werd niet gemaakt in het Kurhaus
te Scheveningen op 12 april 1962).
De Duques de Bailén drinken rosé champagne.
Als Napoleon maar beter naar Talleyrand
had geluisterd zou de rampzalige slag
bij Bailén trouwens nooit hebben plaatsgevonden.
Meneer de Novera (mevrouw de Novera is ook
aardig) geeft een korte uiteenzetting over
het ontwerpstatuut voor de Spaanse Sahara.
Een andere hoge gast is opgehouden in Rome
(zie verder onder Concordaat) en heeft dus
op het laatste moment helaas moeten afzeggen.
De heesters worden onder complimenten
bedolven en bij het zwembad klinkt
beschaafd gelach. Big Butter and Egg Men.
De Franse Ambassadeur verwisselt zijn
witte smokingjasje (vorige standplaatsen:
Singapoure en ‘s-Gravenhage) voor een zwart.
Aan Mrs. Langley vertel ik in het Holland Festival
[p. 414]
eens een voorstelling van Shaw’s ‘Joan of Arch’
gezien te hebben van het Dublin State Theatre.
De hoofdrolspeelster heette Shioba Mc. Kenna,
(uit het engels): ‘speelt zij nog steeds’?
Glanzend kijkt zij voor zich heen, Monica Langley,
ze is uitstekend op dreef vanavond.
Lees de Tirade Blog
Het naamloze teentje
(beeld: Don Duyns) …En het weekend… kwam tevoorschijn. Ik sla de dekens van me af en zet mijn blote voeten op de grond. Het zonlicht spiekt langs de gordijnen. Ik wrijf in mijn ogen met mijn armen wild omhoog en omlaag, alsof ik vliegen wil. Dat wil ik ook: ik spring op. Het weekend is...
Lees verderDiepzee – over hoop en wanhoop
Larousse 20 In 1920 werd in Michigan een meisje geboren. Marie Tharp heette ze. Haar vader onderzocht grondsoorten en ze ging wel eens mee als hij op veldwerk ging. Zo leerde ze iets over het in kaart brengen van land. Toen in de Tweede Wereldoorlog de mannen in de ijzerindustrie werkten of als soldaat meevochten...
Lees verderOaseman
Na drie dagen door Marokko te hebben gereisd over extreem droge vlaktes, langs rode, gele en zwarte rotsformaties, door dorpjes opgetrokken uit het stof waarop ze stonden en voorbij bergkammen waar nog sneeuw lag, daalden we weer langzaam af. Ons doel was de woestijn, waar B en de kinderen erg naar uitzagen. Ik had al...
Lees verder
Blog archief