[p. 37]
De meeuwen tussen Holwerd en Ameland
leven bij de gratie van de veerboot:
Ze volgen het schip op eetbare afstand,
duiken gewiekst het kielzog in,
kopje onder onder luid gekrijs.
Ze zijn gebaat bij het varen
niet bij het eindpunt van de reis.
[p. 38]
Een zandstraal wind in de rug
ergens tussen de badweg en Het Hon
het strand een aftelrijm van palen.
Waar de zee nog dun is als een pink
rollen strandlopertjes als biljartballen
over het laken van het water
overrompeld soms door zeeschuim,
dat er schuine strepen trekt.
En waar het duin verzandt
ontstaan om wrakhout, flessen, banden
nieuwe duinen, niet hoger dan mijn hiel,
en tussen duin en water: wij,
onze stappen ongeteld, het is de wind
die ons doet lopen.
[p. 39]
Boven Nes de eerste schicht
daarna overal aan de horizon
waaiers van kortstondig licht.
De duinen kijken op noch om.
Zelfs het wentelen van wieken vuur
laat hen al sinds heugenis koud.
[p. 40]
De dunne dag boven het vasteland
dooft de lichten van de kerstboom,
die bovenin de mast, afgetuigd door weer en wind
zijn laatste dagen telt.
Nog acht keer Holwerd
en het is nieuwjaar.
Het schip vertrekt met een spoor van schuim,
gevolgd door een wolk van meeuwen.
Naast me op de kade wuift een vrouw zich warm,
bij het afscheid vond haar verloofde nauwelijks tijd
voor de aftocht. Ze is onaangedaan,
al jaren vaart hun liefde af en aan.
Als de boot de helft zo klein is,
is het volle dag, boordlichten worden uitgedaan,
ik draai me om en zie nog net
dat ook de vuurtoren wordt afgezet.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief