Alles draait om geld…

Behalve steeds meer geld willen vergaren bestaat er natuurlijk een neiging tot geld uitgeven, denk aan shopverslaving en impulsaankopen. Een week lang rijst met pindasaus omdat je veel te veel boeken hebt gekocht, ook al weet je dat je ze niet eens allemaal kunt gaan lezen. Maar we laten het geld vooral rollen als er iets anders op het spel staat, namelijk présence, status en het bureneffect. Dat zien we in de donkere dagen voor kerst.

Op het moment valt er nauwelijks te ontkomen aan de 3FM-inzamelingsactie Serious Request. Er zitten drie dj’s zonder eten in een glazen huis, terwijl ze de hele dag op radio en tv zijn om geld op te halen voor het terugdringen van diarree in derdewereldlanden. Het is de tiende keer dat deze actie gehouden wordt, en elk jaar is het opgehaalde bedrag weer hoger dan daarvoor. Vorig jaar was dat 12,3 miljoen euro. Dat is veel geld, maar ik weet zeker dat ze er dit jaar dik overheen gaan, want men houdt wel van een wedstrijdje spenden – zelfs als het om liefdadigheid gaat.

Blijkbaar is dat een vastgeroest idee, dat het achteloos elke keer méér moet wezen. Het helpt dat de Nederlandse economie sinds kort voorzichtige positieve signalen geeft, waardoor Ruttes oproep om ‘uitgaven niet langer uit te stellen’ nu zijn beslag lijkt te krijgen: de portemonnee gaat iets makkelijker open. De belangrijkste reden is echter dat elke geschonken euro ook een kleine investering in jezelf is. Dan kan je nog eens zeggen dat je 20 euro hebt opgehaald door verkleed als Dixi-wc rondjes door de regen te rennen, goed hè? Of breder getrokken: kunnen ‘we’ zeggen dat het wéér meer was dan vorig jaar!

Geld gaat gepaard met kortstondige geluksmomenten, ongeacht of het nu om het uitgeven of vergaren van geld gaat, zolang het maar vrijwillig is. Of het nu een paar centen voor het goede doel zijn, extra spaargeld of een nieuw stel krokodillenleren cowboylaarzen, ik kan daar eventjes heel blij mee zijn, maar het maakt mij over het geheel genomen niet gelukkiger dan ik al was. Het complexe geluksgevoel door geld duurt maar kort en werkt vast verslavend, voor je het weet ben je net zo afhankelijk als Aleksej in De speler van Dostojevski.

Er zit per definitie een ranzige en egocentrische bijsmaak aan geld, maar daar hoeven we geen probleem van te maken want dat wisten we al lang. Who cares? Na de kerst zwijgen we er gewoon heel chique weer een jaar lang over, dat hoop ik tenminste.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Marko van der Wal

Marko van der Wal (1989) is opgeleid als classicus, redacteur van Tirade en werkt bij Uitgeverij Van Oorschot. Sinds enkele jaren blogt hij (onregelmatig) voor tirade.nu.