Vorig jaar verscheen mijn eerste en hopelijk enige autobiografische roman Het Jasje van Luis Martín. Luis, een van de hoofdpersonen, was een grote inspirator voor mijn overleden vriend Gijs Thio en daardoor ook voor mij.
Ik heb Luis nooit ontmoet en beschikte over geen enkel hard feit toen ik begon te schrijven, maar bouwde mijn personage op uit alles wat Gijs me met de jaren over hem heeft verteld. Toen ik in Madrid was om Martíns dochter toestemming te vragen voor het gebruik van haar vaders naam en mijn versie van hem beschreef, bleek die heel aardig te kloppen met de echte Luis Martín Murillo.
Maar mijn Luis was van een andere soort: hij was niet echt.
Kunstenaar Floris Tilanus maakte voor Van Oorschot het mooie boekje Zoals het is, en is deze dagen bezig met een enorme tekening op de afgetimmerde gevel van een winkelpand in de Utrechtsestraat. Gisterenavond aten Elena en hij bij ons. Toen we hun natte jassen hadden aangenomen zei Floris dat hij nog een immaterieel cadeautje voor me had.
Met een lange wijsvinger bladerde hij door zijn telefoon en liet me zien hoe ver hij met het schuttingproject was. Een aantal panden en een stoep stonden er al, de trambaan liep nog een witte leegte in. Het deed iets met me om een deel van mijn stad door Floris getekend te zien. De straat was dezelfde, maar díeper, ergens. Floris had aan het beeld een eigen warmte toegevoegd.
Ik dacht aan echte plekken en personen; aan wat een schrijver of tekenaar van ze maakt. Minder dan echt, maar ook méér dan dat.
‘Kijk eens naar dat bordje,’ zei Floris, en zette zijn nagel op het scherm.
Luis Martín, stond er. Spaanse delicatessen.
Laura’s Martín was die van Gijs geworden, die van Gijs werd de mijne en nu had Floris hem een winkeltje in Amsterdam gegeven. Soms moet je mensen even knuffelen.
Zie je wel, dacht ik, Luis Martín Murillo, dat je bestaat.
____________________________________________________________________
Gilles van der Loo (Breda, 1973) was redacteur van Tirade. Sinds 2010 publiceerde hij online en in diverse bladen. Hij schreef de verhalenbundel Hier sneeuwt het nooit en de roman Het laatste kind. In 2016 verscheen zijn sterk autobiografische roman Het jasje van Luis Martín.
