Voor mijn nieuwe roman zocht ik het ritme van mijn teksten. Daarom schreef ik fragmenten, korte gedichten, sfeerbeelden; om te weten hoe de hoofdpersonen leven, praten en denken. Of hun huizen in het groen staan, of juist in een omgeving van beton. Ik wilde weten waar ik naar verlangde als (be)schrijver van hun wereld: op welke eigenschappen was ik jaloers? Beschreef ik iets wat ik zelf wilde zijn, al was het maar in een fantasie?
Ole, de zoon van een profeet die mosakkoorden hoort. Dayna, de cabaretière. Atta, hun zoontje met profetische gaven, die van ze wordt afgenomen omdat hij het voorspellen af moet leren. Er heerst een profeten-propagandaverbod.
Ik stuurde mijn teksten naar de componist Daniël van der Duim, en vroeg hem om of hij er klanken in hoorde. Hij componeerde muziekstukken die we bespraken en die hij vervolgens aanpaste. Ik paste mijn teksten aan en sprak ze in. Op tien manieren, zodat hij zijn compositie er weer op kon af stemmen. Heen en terug. Heen en terug.
Nu hebben we Mosakkoord gemaakt. Vier nummers die een soort soundtrack vormen van wat ik schrijf, maar die toch ook net zo goed van Daniël zijn als van mij. De nummers zijn, om het zo te zeggen, om de roman heen gegroeid. Als een boom in een landschap, die het waard is om als zichzelf te worden gezien. En omhelsd.
Ik heb een mosakkoord nagedaan
Het is het rijke geluid van water
Dat van een tak
Langs een blad
In een tuin valt
Het wordt door de blaadjes aangestreken
Het wordt in het mos tussen de keitjes getoetst
Het spat en het schalt en drijft mieren uiteen
Hoe omschrijf je water dat van een tak
Langs een blad valt?
Hoe breng je geluid over
Dat diep van binnen klinkt?
Hoe breng je een ode aan klanken
Die verdwijnen zodra je ze hebt gehoord
Die zo subtiel zijn dat horen
Een woord te groot is
Ssst… Mosakkoord…
Ik weet van een profeet
Die al zijn voorspellingen
Uit mosakkoorden haalt
Hij schijnt geboren te zijn met de gave
Om die klanken in zich op te sluiten
Ze lang te laten schallen
En dan weet hij of
Huwelijken zullen standhouden of
Bruggen zullen instorten
Ik zou graag die profeet zijn
Hoewel het leven van een profeet
Niet makkelijk is
Ik zou trouwens niet voorspellen
Ik zou componeren
(Afbeelding Jorien Kemerink)
