Dat ik nog compassie zou krijgen met een pastoor! Die in Liempde de uitvaartdienst ontzegde aan een parochiaan-euthanasiepleger natuurlijk. Geen warme noch een handige actie (van de pastoor), maar mij lijken de aanhoudende vinnigheden, met name uit protestantse Trouwhoek, zo onderhand genoeg. Het probleem is ondertussen cruciaal voor elke literatuurliefhebber: hoe tekst in daad kan omgezet. De pastoor hield zich klaarblijkelijk aan richtlijnen en daarbij wou hij principieel zijn, wat hooguit Ad Verbrugges stelling schraagt dat het katholicisme van de Lage Landen protestantser is dan dat in Zuid-Europa. Aandoenlijk vond ik voorts dat de pastoor, in de eenentwintigste eeuw, sprak van zijn geweten. ‘De nostalgie naar de verloren vertelling is zelf voor de meeste mensen verloren’, schreef Lyotard al in 1979. Andere koek dan de zogeheten Brabantse gezelligheid wier teloorgang onder het regime van de pastoor wordt betreurd. ‘Kom je bij hem op de koffie, dan staat er precies één kopje klaar met één koekje.’ Het koekjesgetal stemt overeen met dat uit een notoire, zij het wat kosmopolitischer diagnose van prinses Máxima, maar ik weet niet of deze critici uit gezinnen met minstens dertien kinderen stammen. Vooral is de kwestie hoe jongeren zich opstellen jegens deze musealisering van het cliché. Menno van der Veen heeft uitgelegd dat de hedendaagse youtopist, die desnoods tegenstrijdige rollen combineert, meer van symbolische evenementen houdt die één dag per jaar beslaan. Zo zou de youtopist de naar verluidt echte hardliners te Rome op Zuid-Europese wijze benaderen.
Lees de Tirade Blog
Leesplezier
Daar stond ze voorin de klas, Marijke van Mil, de bedenker van de verhalen van Tiefka Bonie en het groene hondje, klaar om een nieuw avontuur van het tweetal voor te lezen. Het was muisstil terwijl ze vertelde. Die momenten waren magisch voor mij als kind. Ik was een jaar of zes en zat in...
Lees verderTortelkatten
Ik kwam thuis, knipte de lichten aan en begon wat te rommelen in de keuken, waar de afwas tot Bijbelse proporties was uitgedijd. Omdat de afwas pas problematisch is wanneer het laatste bord zich heeft aangediend, wendde ik mijn blik af en slofte naar mijn stoel. Als het een normale dag was geweest, had Madame...
Lees verderMiniatuurrampje in de Pacific
(De wereld in stukken 11) Waar kijkt een Paaseilandhoofd naar? De enorme beelden stonden aan de buitenkant van het eiland, aan de kuststrook opgesteld en keken naar binnen, landinwaarts. Ze keken vermoedelijk onder meer naar enorme kippenhokken. Want naast de moai, de hoofden zelf, en de ahu, de enorme platforms waarop ze geplaatst werden en...
Lees verder
Blog archief