Een kind kan er in prentenboeken op worden gewezen, het kan liedjes zingen (‘Hand in hand, oog in oog’), maar eens is er de werkelijkheid – die in onderhavig geval principieel buiten de consumentenplanning raakt. Al verkeerde het kind dwars door verwonderingspoëtica’s heen in een staat van permanent OOOOOOOOO!, het had daartoe eerst naar ouderlijke vingers moeten kijken die naar boven wezen. Later brak er een debat uit of er inderdaad liefst twee regenbogen te zien waren geweest, en of niet zij veel minder kleuren bevatten dan de zeven uit de vakliteratuur. Prince desgevraagd: ‘I don’t wanna be a poet / Cuz I don’t wanna blow it (D.M.S.R.)’.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief