Thuiskomen in een huis waar de elektriciteit het niet doet is een vreemde gewaarwording, vooral als je er pas achter komt wanneer de stroom weer wordt ingeschakeld. Waarschijnlijk had ik er anders niets van gemerkt, tot het buiten eindelijk donker was en was ik dan pas op zoek gegaan naar kaarsen en de stoppenkast.
Toen ik op de middelbare school zat viel de stroom uit op een avond dat ik leerde voor een proefwerk Frans van de volgende dag. Er was een kabelbreuk verderop in de straat. De nachtelijke herstelwerkzaamheden waren zo interessant dat ik het proefwerk maar heb laten zitten. De leraar begreep het overigens wel – geloof ik.
Ik was koud een half jaar uit huis of ik kreeg te maken met een onaangename variant: de hele stad zat zonder water. Het was op een doordeweekse studentikoze dag – die begint om 12 uur – zonder enige verplichting. De waterloosheid vergoelijkte in een klap de algehele luiheid van mij en mijn huisgenoten. Tot overmaat van vreugde was het enige vloeibare in huis een nauwelijks aangbroken krat bier.
14 mei 2014 postte ik blij op Facebook een bericht van AT-5: ‘Grote stroomstoring in het centrum’. Ik voelde me onmiddelijk van alle taken ontheven. Er reageerde snel iemand op mijn post: ‘Zullen we gaan praten dan?’ Er valt toch niets te doen zonder elektriciteit, zonder internet, misschien zelfs zonder mobiel netwerk. Stroom is even ontastbaar als onontbeerlijk, maar dat beseffen we pas als het er niet meer is.
Wat te doen bij stroomuitval? Als niets meer werkt zoals we gewend zijn raken we in de eerste plaats gedesoriënteerd. Plotseling vallen allerlei plannen in duigen. Na een kort moment van verwildering biedt een boek of krant misschien uitkomst, of je kruipt eens dicht tegen je lief aan. De geboortegolven in New York kwamen er ook niet voor niets.
Marko van der Wal (1989) is opgeleid als classicus, redacteur van Tirade en werkt bij Uitgeverij Van Oorschot. Sinds twee jaar blogt hij wekelijks voor tirade.nu. Hij ziet er overigens anders uit dan hij eruitziet.
