Tijgers blijven

Een mens zou haast vergeten dat hij schrijver is, dus een beetje actieve literatuur mag ook. Of waarom zelfs niet de combinatie, literatuur over literatuur, dolce e utile etc. In concreto: straks is Hugo vijf jaar dood, en sommige verslaafden raken hem echt niet kwijt.

 

Tijgers blijven

 

Tijgers blijven, krekels spitten

in onze spieren. Niemand slaapt

je uit.

 

Want in ons vel laaien nog je lianen,

het oerwoud dat in de jongen speelt

met vuur.

 

Wij hebben nodig: een vonk,

een wijf,

een tijd

die een touw aan ons kan vastknopen.

 

Maar we hangen alleen

in je taal van boekweit

en klaroenen, van zinnen

vol apinnen, zoekend als blinden

naar het braille van onze navels.

 

Tijgers blijven, krekels spitten.

De vroege moeders huilen ons

wakker vannacht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *