Ada Limón | Vijftien verenballen 9
Naar: Ada Limón | Fifteen balls of feathers
9.
De Azteken geloofden dat de vader
van Huitzilopochtli een bal van veren was.
Dit is waar: een verenbal kwam uit de lucht gevlogen en maakte zijn moeder,
Coatlicue, zwanger.
Hij werd een zonnegod. Een trotse god van oorlog. Mesvechter van obsidiaan.
Zijn broers en zussen: de maan en de sterren.
Er was eens een bal van veren…
Misschien is dat hoe alle liefde komt,
onverwacht en op een stoot van gemetamorfoseerde lucht.
Wat we als menselijke tederheid definiëren zit ieder van ons
op een andere manier dwars.
Legendes spartelen wat na en wij gaan door ons aan te bieden
aan de gewoontes van iedere dag.
Hier is mijn offer: mijn zangvogel in de handpalm van een vreemde.
—
Volgens Hannah Arendt is dat wat de mens bij uitstek tot mens maakt het vermogen om steeds opnieuw te kunnen beginnen. Zelfs wanneer we door een totalitair regime zoals dat van het nationaalsocialisme met de grond gelijk zijn gemaakt, kunnen we volgens haar onze restanten bijeenrapen en ze een andere ingeslagen weg op dragen. Door te beginnen met handelen, worden we opnieuw geboren en omdat de mens in staat is tot spontaan handelen, mogen we van mensen het onverwachte verwachten. Misschien is dat hoe alle liefde komt, onverwacht en op een stoot van gemetamorfoseerde lucht.
Maar waar Hannah Arendt hiermee de pluraliteit onder mensen grondt in het onvoorspelbare dus verschillend handelen van individuen, denk ik dat Limóns ‘wat we als menselijke tederheid definiëren, zit ieder van ons op een andere manier dwars’ misschien wel een nog definitiever verschil maakt. Hier zijn wij het niet die onszelf onderscheiden door actief te handelen, maar wordt er onderscheid gemaakt tussen ons op basis van hoe we behandeld zijn. Ik durf geen vergelijking met totalitaire regimes te maken.
Ondertussen spartelen de legendes van Huitzilopochtli wat na en gaan wij door ons aan te bieden aan de gewoontes van iedere dag. Dit is waar: we beginnen iedere dag opnieuw – met hetzelfde.
