Aan het begin van de zomer stopte ik een aangebroken fles wijn in mijn tas om mee te nemen naar etentje. Tijdens de autorit klonk er een hard tik; vanaf de achterbank zei iemand: ‘Daar ging de atjar.’ Eenmaal aangekomen voelde ik nattigheid mijn tas doorsijpelen. Wit. Gelukkig maar, wat zou er anders van het notitieboekje, de paperassen, mijn vest zijn geworden? Ik hing de inhoud van de tas op de veranda te drogen. De meeste van mijn aantekeningen waren niet meer te redden.
Het was me een keer eerder gebeurd (en het zal me later nog gebeuren), na afloop van een studentenweekend. Ik had had daar bij het scheiden van de markt nog een laatste fles in mijn plunje weten te stoppen. Bij thuiskomst walmde me de goedkope lucht van het droesem tegemoet. Rood. Stoom uit m’n oren en vuur uit mijn neus! Als de sodemieter heb ik alles ontdaan van de scherven en, met gebruikmaking van een grootmoederrecept,* in de week had gezet. Het resultaat was redelijk; in ieder geval niet de gevreesde roze batik.
Een paar weken geleden, bij een barbecue zat ik lekker in het gras, toen iemand besloot zijn glas wijn over mijn rug uit te gieten. Weer rood deze keer. Ik werd gesommeerd op mijn buik te blijven liggen, iemand zou wel zout zoeken en dat uitstrooien over de aangedane plek. Intussen voelde ik me niet zo lekker, waardoor aanliggen bij de barbecue geen straf was. Maar een halfuur gestrekt doorbrengen met een berg zout op je rug is saai. Ik begon maar anderen te vragen of ze me een goed verhaal wilden vertellen, in ruil voor een verhaal van mij.** Met die vlek is het uiteindelijk weer goedgekomen.
* Zout erover. Bij voorkeur weken in witte wijn van hetzelfde merk, verhouding 1 op 2 . In bovenstaand voorbeeld dus: 2 flessen witte Mooikaap tegen 1 fles rode Mooikaap. Uitspoelen, vervolgens weken in Biotex. Eventueel nog in de wasmachine
** De volgende dag ging ik met een vriend een tripje maken naar Almere. We zouden daar een houten schaalmodel van een KLM Boeing 747 ophalen. Ik had er alvast van alles bijgefantaseerd.
Marko van der Wal (1989) is opgeleid als classicus, redacteur van Tirade en werkt bij Uitgeverij Van Oorschot. Sinds drie jaar blogt hij bijna wekelijks voor tirade.nu.
