- F.t. Harmsen van der Beek Het taxivarken
- F.t. Harmsen van der Beek In de winkel
- F.t. Harmsen van der Beek Vanwaar-waarheen?
- D. Hillenius Vier gedichten
- Jan Hanlo Ik sloeg een kraai omdat hij stierf
- Gerrit Krol Bij het 50-jarig bestaan van het K.S.L.A.
- [Gedichten van W.A. Wilmink]
- [Gedicht van Rob Scherjon]
- H.J. Adèr, Vier gedichten
- Panta rhei
- Ton van Os
- J.S. Henriksson Wees niet zo burgerlijk
[p. 91]
jodokus al een weinig bang door het hek binnenreed
en losbarstte het getater
de vele mussen zongen wie beweegt ons water
de vijver zei: jodokus
zich vastknelt aan het stuur van zijn fiets nog
tot zijn vingers van haken blaren worden
hij als een ballon omhoogzweeft naar een boomtop
jodokus meetatert
jodokus de vis jodokus
jodokus de mus jodokus
jodokus het pad jodokus
jodokus het park
[p. 92]
hij in warrig rozenbos voortvecht
op de grond netels
hij buigt zijn hoofd onderlangs de rozenhaken
likt nu en dan zijn blote voeten af
hij is sterk als een paard
hij is onhoudbaar als een paard
hij breekt door het hout als een bijl
hij is blij
jodokus bereikt tenslotte het tegelpad dat naar huis ligt
zet er voet op aan zijn zekere tuiskomst
[p. 93]
zijn abc had twee? drie? letters
over de poppetjes buiten zeker geen woord
hij zette ze in de stofvrije glazenkast
nu opeens bommen honderden appelen op zijn hoofd
bestrijkt zijn bulten
raapt ze toch op schilt snijdt kookt appelmoes
jodokus begint te zeven
voorzichtig ritst hij zijn tent verder open
reikt verlegen naar een boterbloem
zijn gelach hobbelt over zijn nieuwe hof
gelach geen bitter of droevig
wemelend van plezier
zijn gelach hobbelt over haar hof
een kostuumstuktroep vult portalen en
woonvertrekken op
zijn gelach hobbelt over hof
niet meer zijn
zijn en haar
hun
[p. 94]
zijn pas inhoudend denkt jodokus
waar was ook maar mijn jolig kampement in de steppe?
heb ik niet eens een tijgerrit gemaakt?
hij luistert aan zijn schelp
telefoon naar vroeger
hoort al gauw de manke jodokus tadop tadop
spannend betreedt hij het eens avontuurlijk oerbos
maar lianen wortels onnatekenbaar doorkluuwd!
dan maar naar de eens wild bereden savanne
maar de onvangbare ponnies ongevild slachtvee
al wat teveel aan teveel was
de diepduistere diepzee
de voorgoed onbereikbare liefste
de oneindig wijze opoe
heeft geen moer meer te zeggen dan
ka ka ka
jodokus werpt zijn schelp op het trottoir stuk
stapt stevig verder
Lees de Tirade Blog
Diepzee – over hoop en wanhoop
Larousse 20 In 1920 werd in Michigan een meisje geboren. Marie Tharp heette ze. Haar vader onderzocht grondsoorten en ze ging wel eens mee als hij op veldwerk ging. Zo leerde ze iets over het in kaart brengen van land. Toen in de Tweede Wereldoorlog de mannen in de ijzerindustrie werkten of als soldaat meevochten...
Lees verderOaseman
Na drie dagen door Marokko te hebben gereisd over extreem droge vlaktes, langs rode, gele en zwarte rotsformaties, door dorpjes opgetrokken uit het stof waarop ze stonden en voorbij bergkammen waar nog sneeuw lag, daalden we weer langzaam af. Ons doel was de woestijn, waar B en de kinderen erg naar uitzagen. Ik had al...
Lees verderDe dood vertelde de mooiste dromen te dromen
(beeld: Don Duyns) Een zandkasteel met hoge bogen, moddervloeren, een troon van schelpen en kerkertralies van vissengraatjes. Tussen duin en zee zat een eenzaam klein blond jongetje, maar in zijn hoofd had hij een hele familie: een man, twee kinderen, een dozijn paarden, wat parkieten, een roedel honden en een os. Voor de mensen bouwde...
Lees verder
Blog archief