- F.t. Harmsen van der Beek Het taxivarken
- F.t. Harmsen van der Beek In de winkel
- F.t. Harmsen van der Beek Vanwaar-waarheen?
- D. Hillenius Vier gedichten
- Jan Hanlo Ik sloeg een kraai omdat hij stierf
- Gerrit Krol Bij het 50-jarig bestaan van het K.S.L.A.
- [Gedichten van W.A. Wilmink]
- [Gedicht van Rob Scherjon]
- H.J. Adèr, Vier gedichten
- Panta rhei
- Ton van Os
- J.S. Henriksson Wees niet zo burgerlijk
[p. 75]
Plotseling honderde gierzwaluwen
enkele grote zwartwitte van de alpen
vlak boven en langs ons heen
nooit zoveel, zo laag bij de grond
ook hoorde ik boomkikkers kwaken
de eerste keer deze reis
kort daarna regen, grote druppels zonder verband
zonder dat de zon verdween
[p. 76]
Zon eindigde in daaglijkse routine
maar de wolken die nog vers van aarde
opgestegen niets van afscheid wisten
scheurden zich in paniek
en toonden mij die alles van daaglijksheid
en afscheid weet
en steeds niet went
verschriklijke couleuren
[p. 77]
Het geluid van padjes
samen, apart, nog een wat verder
iets lager, samen in scheef accoord
onvindbaar want telkens andere
padjes even verder, samen
hinkend, apart, samen
terwijl die vlak bij mijn voet
even hun adem inhouden
[p. 78]
De rozen passeren één moment in ander licht
muziek verbreekt een deur waarachter
onaangetast stapels belevenissen
speeltuigen slordig achtergelaten
door haastige, niet meer in dode meesters
geïnteresseerde bedienden
tekens waarin kenners muziek herkennen
maar niet welke
kleverig stof wat wormen achterlaten
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief