[p. 230]
Wolk al of nog berg?
Heel de dag rookt het
daarboven bij de arendsnesten.
Geen vuur te zien. Maar het vuur
dat ik voel bedriegt niet.
Een groot offer wordt daar gekookt.
[p. 231]
In de spleet tussen twee werelden. Ik vang wind.
Onder handbereik gisten
chimeren voorbij.
U liet een veer, Pythia, hier,
waar het vlees denatureert
tot fladderende geest
en de geest, onder arendsklauwen,
kondenseert tot principe van vlees.
[p. 232]
Driemaal anders damden wij
de mierenweg af, driemaal
verwarring, schizofrenie
in de gepakte gezakte gelederen.
Driemaal overleg, verspieders,
en behoedzaam herstelde orde.
Op de nieuwe plek, toch
begaanbaar, zweemde nog vreemdheid.
Zwarte draad, uit het ravijn
klauterend, rustig de rotswand beklimmend:
kooplieden, krijgers, pelgrims,
die de bergpaden, de touwbruggen
in herinnering brachten
waarover het koperkleurig volk ging
voordat die zuidspaanse varkenshoeder,
ene Pizarro kwam.
[p. 233]
Bergen zijn ondemokratisch.
Een patrouille van zes arenden.
Spanwijdte der vleugels: breder
dan wanneer ik, wegglijdend, de armen uitsla,
enkel geëvenaard
door wat uit mijn borst mee opwiekt,
volstrekte vrijheid van geest.
Lees de Tirade Blog
Geen weer
Omdat onze vriendengroep door aanvullende kinderen en huisdieren bijna alle vakantiehuizen ontgroeid is en de resterende vakantiehuizen hatelijk duur zijn geworden, bedacht ik een alternatief. We zouden een tentenkamp opslaan bij S en L, die sinds kort een boerderij met flink wat grond in Wardoe bewonen. Fikkie stoken, buiten koken, disco met de kinderen, sterrenstaren...
Lees verderTenta
(beeld: Don Duyns – naar Hokusai) Het Spaanse strand is leeg, op wat lege flessen, de resten van een kampvuur, omgevallen plastic stoelen en Cleo na. Haar vingers prutsen met het wieltje van een aansteker terwijl ze haar 3e sigaret van de ochtend probeert op te steken. Blote voeten half begraven in het zand, gehaakte...
Lees verderVaart
Precies een jaar na haar dood reden we met mijn moeders as naar Hilversum. Ada (8) zat naast me op de bijrijdersstoel, onder haar voeten lag de asdoos, met naam en datum op een sticker op de voorkant. Mijn moeders as heeft na de crematie een week op de kast in onze woonkamer gestaan, daarna...
Lees verder
Blog archief