[p. 230]
Wolk al of nog berg?
Heel de dag rookt het
daarboven bij de arendsnesten.
Geen vuur te zien. Maar het vuur
dat ik voel bedriegt niet.
Een groot offer wordt daar gekookt.
[p. 231]
In de spleet tussen twee werelden. Ik vang wind.
Onder handbereik gisten
chimeren voorbij.
U liet een veer, Pythia, hier,
waar het vlees denatureert
tot fladderende geest
en de geest, onder arendsklauwen,
kondenseert tot principe van vlees.
[p. 232]
Driemaal anders damden wij
de mierenweg af, driemaal
verwarring, schizofrenie
in de gepakte gezakte gelederen.
Driemaal overleg, verspieders,
en behoedzaam herstelde orde.
Op de nieuwe plek, toch
begaanbaar, zweemde nog vreemdheid.
Zwarte draad, uit het ravijn
klauterend, rustig de rotswand beklimmend:
kooplieden, krijgers, pelgrims,
die de bergpaden, de touwbruggen
in herinnering brachten
waarover het koperkleurig volk ging
voordat die zuidspaanse varkenshoeder,
ene Pizarro kwam.
[p. 233]
Bergen zijn ondemokratisch.
Een patrouille van zes arenden.
Spanwijdte der vleugels: breder
dan wanneer ik, wegglijdend, de armen uitsla,
enkel geëvenaard
door wat uit mijn borst mee opwiekt,
volstrekte vrijheid van geest.
Lees de Tirade Blog
Vraagtekens achter al ons weten – over vogels
Larousse 12 Zouden mooie en exorbitante vogels zeldzamer worden omdat ze om schoonheid door mensen bejaagd worden? Een aantal zonderen zich van deze veronderstelling al af: we cultiveren soorten die we zeer mooi vinden voor volières en tuinen, de pauw of de goudfazant. Maar nietige onaanzienlijk vogeltjes hebben wel als voordeel dat ze de blik...
Lees verderMeer dan vijftig
Ik ben geen spelletjesman, maar omdat we toch in Moncarapacho waren en die tafel er toch stond en vriendin K stralend vier stenenhoudertjes op tafel had gezet en ik graag wilde meedoen met alles wat mijn vrienden deden en het om Rummikub ging – waarvan ik me vaag de regels kon herinneren – schoof ik...
Lees verderDe wind
De wind komt over zee tegen de heuvel op, schudt de verdroogde vruchten uit de Alfarroba. Hard als kiezels tikken de peulen op het plaatstalen dak boven mijn hoofd. De wind is warm, Marokkaans, heeft maar een beetje water hoeven oversteken voordat hij hier mijn kleren van de waslijn blies. Na het eerste licht stap...
Lees verder
Blog archief