- Van de redactie, bij haar laatste nummer
- Wouter van Oorschot Saluut bij vertrek
- Leo Vroman Psalm voor het eten
- Elisabeth Eybers
- Charlotte Mutsaers Vier berichten uit het beestenkabinet
- Eva Gerlach Commotie
- Paul Meeuws
- J. Bernlef
- Gerrit Krol Allochtonen
- T. van Deel Mondriaan
- Marieke Jonkman
- Toine Moerbeek De Deense glimlach van Johannes Vermeer
- Pieter A. Kuyk
- Tomas Lieske Lot
- Robert Anker Aktuele eeuwigheid
- Willem Jan Otten Elf wakken
- Poëziekroniek
[p. 482]
Tijdschriften zijn een tingelende tram;
de redacteur neemt plaats als de bestuurder,
wrikt aan de kruk, schuift wissels in zijn eigen stand
en fluit de rit van oost naar west en omgekeerd.
Hij knipt zijn nagels, vijlt zijn tanden bij, zijn ruiten
stoot hij open in de lucht, zijn schoenen plat, zijn rug
gebogen, zijn wijde blik blijft zelfs zijn bumper voor,
hij oefent zich in het railverleggend rijden, knoopt
zijn nieuwe veters, staat op scherp,
hij is een tramwaytijger onderweg.
Soms wordt hij achterin van lieverlede
conducteur en laat de rails hem sturen,
tot de dag waarop hij denkt: dit was dan dus
de rit. Aan dit einde stap ik uit.
Dan kijkt hij achterom. En ziet: de wagons
puilen uit van de passagiers, van vrienden
zonder wie de rit ondenkbaar was geweest,
onnodig ook. Zijn zij zijn werk?
Terwijl hij uitstapt en zijn pet verstopt
en op zijn eigen voeten staat roept hij
met een vreemde dunne stem: eindpunt! Eind!
Dit is beslist een beetje raar aan hem.
Lees de Tirade Blog
Vier bier en één cola
Het was nog rustig in de kroeg. De zon wurmde zich door het glas-in-loodraampje en viel op de grote, ronde tafel waar Lootje aan zat. Ze lachte me uit toen ze me zag, omdat ik mijn zonnebril nog op had, mijn mond een grauwe streep was en mijn gezicht nog in de kreukels zat door...
Lees verderEen café
Omdat ze op maandagmiddag streetdance heeft en we na school een uurtje moeten overbruggen gaan Ada (7) en ik elke week naar een café. We hebben er een aantal geprobeerd – dat was een tijdje ons ding: steeds op nieuwe plekken cola en bitterballen halen. Sinds we bij Café Chris kwamen zijn we daar gebleven....
Lees verderAnderhalve kamer. In memoriam Kees Verheul (1940 – 2024)
Kort nadat ik bij Van Oorschot was komen werken, vond ik in de krochten van de uitgeverij een exemplaar van Kontakt met de vijand. Het was een nieuw-oud boek, het had er sinds verschijnen in 1975 in een doos gelegen. Ik begon erin en stopte niet meer. De toon, het avontuur. Kees Verheul was de...
Lees verder
Blog archief