Afgelopen winter woonde ik in Instituto Cervantes (Utrecht) een lezing bij van de Chileense schrijver Alejandro Zambra (1975). Omdat ik zijn Nederlandse uitgevers ken, kon/mocht/ging ik na afloop mee naar Brasserie Domplein om, met uitzicht op boekhandel Steven Sterk, nog wat te drinken.
Ik vertelde Zambra dat het me was opgevallen dat de volwassen verteller van zijn derde roman, Manieren om naar huis terug te keren (2012;p.187), films van Wes Anderson bezit, één van mijn meest geliefde, levende cineasten, en dat ik me had afgevraagd, me afvroeg, of hij, AZ, zelf ook van WA’s werk hield. Zéér was het antwoord en vrijwel meteen raakten we verwikkeld in een wegens enthousiasme bijna op schreeuwsterkte gevoerd gesprek over Andersons meest recente film, Moonrise Kingdom (2012).
Bij het memoreren van een aantal vluchtsequenties uit Moonrise Kingdom vroeg Zambra of ik nog wist wat protagonist Sam antwoordde nadat zijn vriendinnetje Suzy had opgemerkt dat ze hem (Sam) benijdde omdat hij wees was en zij wezen altijd zo ‘special‘ vond. ‘Ja,’ zei ik, ‘natuurlijk weet ik dat nog,’ en terwijl Zambra en ik om de één of andere reden allebei half overeind kwamen van onze respectievelijke houten caféstoelen wezen we naar elkaar en brulden elkaar in het gezicht:
‘I love you, but you don’t know what you’re talking about.’
Die uitroep was, voor de goede orde, Sams reactie op Suzy’s verzuchting.
Meewarige blikken – van achter de bar, vanaf andere tafeltjes, vanaf onze eigen tafel – waren ons deel. Gedempt vervolgden we de MK-analyse, stilletjes noteerden we de titels van films die minstens zo goed waren. Het etablissement vulde zich weer met vredig geroezemoes.
‘Mag ik ook nog wat zeggen?’
‘Ga je gang.’
‘In Tirade 447 staat een kort verhaal, van Martijn Knol, waarin wordt geknipoogd naar Wes Andersons vorige film The Darjeeling Limited (2007), of liever gezegd naar de korte film die deel uitmaakt van die speelfilm en die bekendstaat onder de (eigen) titel: Hotel Chevalier (onder deze link kun je de geestige, schrijnende kortfilm (12 minuten) bekijken).’
‘Dankjewel.’
N.B. Mocht je, fervent lezer dat je bent, de films van Wes Anderson hebben gemist: ze zijn speciaal aanbevolen voor liefhebbers van (het werk van) Salinger, DFW en Nabokov.
Tirade 447 – nog negen nachten nagelbijten, woelen en bekertjes warme melk drinken. Maar dan is ie d’r.
