Ik heb altijd geschreven. Pas nu ik er – sinds een jaar of vier – dagelijks mee bezig ben, besef ik dat de verhalen die ik als kind in een schriftje krabbelde en de gedichten die ik als puber maakte geen gekke probeersels waren, maar het eerste vuren van synapsen; het begin van leven.
Als twintiger schreef ik twee boeken die ik nooit ergens zou durven aanbieden. Na thuiskomst uit het café waar ik werkte tikte ik nachtenlang bij het schijnsel van de oranje letters op het schermpje van mijn tweedehands desktop.
Ik rookte Bastos, toen. Liet de manchetten van mijn overhemd openhangen, waardoor de knopen tegen het tafelblad tikten bij het beginnen van een zin.
Vaak benauwt het me dat ik pas op mijn 38e debuteerde. Een verschrikkelijke haast bevangt me dan: maken, maken, máken voordat het te laat is, want het moet er allemaal nog uit. Op die manier kwam ook mijn laatste manuscript tot stand. Zoveel haast had ik ermee, dat ik niet zag dat het boek een hart miste.
Gelukkig weet een goede redacteur zoals een goede arts dat slecht nieuws het best direct gebracht kan worden.
Ik was terug bij af, en hield me voor dat deze tegenslag onderdeel was van mijn leerproces.
Na zes weken nauwelijks gewerkt te hebben, keerde ik gisterenavond terug bij mijn toetsenbord. De afzettingen van dode huid en gemorste koffie tussen de knopjes kwamen me vreemd voor, als achtergelaten door iemand die het apparaat voor me in gebruik had. Een accountmanager misschien, die er targets mee bewaakte en korte verhaspelde mailtjes op tikte. Onder de functietoetsen vermoedde ik shortcuts naar youtubefilmpjes over auto’s en sites die Brazzers of Analteens heetten.
‘Hier ben ik weer,’ fluisterde ik tegen letters en getallen, komma, puntkomma; punt. ‘Ik ben terug.’
Terwijl een kleuter met oranje en gele Ecoline losging in de hemel boven Paramaribo, startte ik Word op. Ik probeerde niet naar de cursor te staren, maar nog even te genieten van de oneindige mogelijkheden.
Misschien, dacht ik, houd ik wel evenveel van een afgerond verhaal als van die eerste lege bladzijde. Van dit korte moment voordat je woord voor woord een leven vast begint te leggen.
