- Leo Vroman Boven Bijlmermeer
- Tomas Lieske
- H. Brandt Corstius De revolver
- Willem Jan Otten De wraak van de toneelschrijver Over de Othello
- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- Ingrid Baal De Engelenburcht (fragment)
- Herman Coenen Rijkelijk, gul
- Wanda Reisel Het beloofde leven (fragmenten)
- Carl Friedman Een foto
- Marieke Jonkman
- Ilse Starkenburg Badmeesters
- Jan Baeke
- Herlezen De kern van de literatuur
- Essaykroniek De vrouw met de hamer/Elmer Shönberger
- Poëziekroniek
[p. 547]
Had hij de orde niet verstoord
de boom in zijn belichting
blad voor blad gedirigeerd
en op zijn doek getransformeerd
tot de volmaakte boom.
Of anderszins, als wat dit is
beantwoordt aan wat dit moet zijn.
Zijn zoon knoopt er
een feitelijk begin aan vast.
Sindsdien wint niets het meer
van die gedachte.
Hij vertelt zijn geschiedenis
aan specialisten.
Zij zoeken er de raadsels bij.
De vader ondertussen
zaagt de wereld in model, wordt
Philipp Ernst, de voorwaarde
van de schilder.
[p. 548]
De volgelingen zo te noemen
doet geen recht aan wat ze zijn.
Ze zijn een andere geschiedenis
begonnen
nemen, geroepen tot de daad
een mes en snijden vensters
uit hun borstkas
wijzen op de zwakke plekken
in de openbaring.
Van iedere verklaring
kennen ze de argumenten
maar laten na deze te noemen.
Hun houding toont de kracht
waarmee ze zich bewaren.
Meer houding hebben ze niet nodig.
Meer dan hun vragen
hoeft het antwoord niet te zijn.
Dat zij er zijn en wij
en wat al niet verzonnen.
[p. 549]
Of het zo en zo zou gaan.
Ik dacht van niet.
Jij doet een poging om die woorden
te verdedigen, half uit het raam.
De telefoon op hartstilstand
vlak bij het oor.
Beneden wordt iets uitgevochten.
Een afspraak waar nooit iets van kwam.
De onbedoelde formulering.
Woorden, haren in de war.
De eerste scherp gekamde kinderen
op hun blije trottoirs.
Wij in een kopie van die blijdschap
om een uitnodiging, wat nog niet
is weggewaaid.
Sex? Ja, in principe
zoals voedsel en muziek ons het hof maken
en wij ons die aandacht laten welgevallen
met een stekende pijn in de buik
wachtend op onze beloning.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief