- Leo Vroman Boven Bijlmermeer
- Tomas Lieske
- H. Brandt Corstius De revolver
- Willem Jan Otten De wraak van de toneelschrijver Over de Othello
- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- Ingrid Baal De Engelenburcht (fragment)
- Herman Coenen Rijkelijk, gul
- Wanda Reisel Het beloofde leven (fragmenten)
- Carl Friedman Een foto
- Marieke Jonkman
- Ilse Starkenburg Badmeesters
- Jan Baeke
- Herlezen De kern van de literatuur
- Essaykroniek De vrouw met de hamer/Elmer Shönberger
- Poëziekroniek
[p. 547]
Had hij de orde niet verstoord
de boom in zijn belichting
blad voor blad gedirigeerd
en op zijn doek getransformeerd
tot de volmaakte boom.
Of anderszins, als wat dit is
beantwoordt aan wat dit moet zijn.
Zijn zoon knoopt er
een feitelijk begin aan vast.
Sindsdien wint niets het meer
van die gedachte.
Hij vertelt zijn geschiedenis
aan specialisten.
Zij zoeken er de raadsels bij.
De vader ondertussen
zaagt de wereld in model, wordt
Philipp Ernst, de voorwaarde
van de schilder.
[p. 548]
De volgelingen zo te noemen
doet geen recht aan wat ze zijn.
Ze zijn een andere geschiedenis
begonnen
nemen, geroepen tot de daad
een mes en snijden vensters
uit hun borstkas
wijzen op de zwakke plekken
in de openbaring.
Van iedere verklaring
kennen ze de argumenten
maar laten na deze te noemen.
Hun houding toont de kracht
waarmee ze zich bewaren.
Meer houding hebben ze niet nodig.
Meer dan hun vragen
hoeft het antwoord niet te zijn.
Dat zij er zijn en wij
en wat al niet verzonnen.
[p. 549]
Of het zo en zo zou gaan.
Ik dacht van niet.
Jij doet een poging om die woorden
te verdedigen, half uit het raam.
De telefoon op hartstilstand
vlak bij het oor.
Beneden wordt iets uitgevochten.
Een afspraak waar nooit iets van kwam.
De onbedoelde formulering.
Woorden, haren in de war.
De eerste scherp gekamde kinderen
op hun blije trottoirs.
Wij in een kopie van die blijdschap
om een uitnodiging, wat nog niet
is weggewaaid.
Sex? Ja, in principe
zoals voedsel en muziek ons het hof maken
en wij ons die aandacht laten welgevallen
met een stekende pijn in de buik
wachtend op onze beloning.
Lees de Tirade Blog
Vier bier en één cola
Het was nog rustig in de kroeg. De zon wurmde zich door het glas-in-loodraampje en viel op de grote, ronde tafel waar Lootje aan zat. Ze lachte me uit toen ze me zag, omdat ik mijn zonnebril nog op had, mijn mond een grauwe streep was en mijn gezicht nog in de kreukels zat door...
Lees verderEen café
Omdat ze op maandagmiddag streetdance heeft en we na school een uurtje moeten overbruggen gaan Ada (7) en ik elke week naar een café. We hebben er een aantal geprobeerd – dat was een tijdje ons ding: steeds op nieuwe plekken cola en bitterballen halen. Sinds we bij Café Chris kwamen zijn we daar gebleven....
Lees verderAnderhalve kamer. In memoriam Kees Verheul (1940 – 2024)
Kort nadat ik bij Van Oorschot was komen werken, vond ik in de krochten van de uitgeverij een exemplaar van Kontakt met de vijand. Het was een nieuw-oud boek, het had er sinds verschijnen in 1975 in een doos gelegen. Ik begon erin en stopte niet meer. De toon, het avontuur. Kees Verheul was de...
Lees verder
Blog archief