De blonde Eurypyle gaapt verrukt

naar de hoog geplaatste Artemon!

 

…..

 

Lompen en todden gesnoerd om z’n lijf

– wás wat ie droeg in vroeger tijd

 

Aan z’n oren hingen ‘n paar dobbelstenen van hout

De lap om z’n dijen ‘n stuk huid van een rund:

 

het kalende dek – vuil en wel, van een afgedankt schild

Steeds samen met broodjuffers

 

omgaand met smeerlappen, vond ie z’n weg

‘t arglistig bestaan van de spitsboef Artemon

 

Vaak met zijn nek – óf in het blok – óf op het rad

Met leren zweep

 

werd hem de rug dikwijls gestreept

– baard en hoofdhaar werd uitgeplukt

 

Maar nu bestijgt hij palankijnen – Kyke’s welp

Oorbellen van goud

 

Parasol van ivoor. Nog beter getuigd

dan de hem toelachende vrouwtjes…

Naar de sterren kijk je ster van mij – Mocht ik

de hemel zijn dat ik met vele ogen naar jou kon kijken

grafschrift van diogenes de cynicus

(met afbeelding van hond)

 

zeg mij eens hond wiens grafsteen het is die je staande bewaakt

van de Hond maar zeg me wie was dan die man die je aanduidt met Hond

 

diogenés waarvandaan van sinópe wiens woning een vat was

jazeker maar nu hij gestorven is heeft hij de sterren tot huis

 

(herplaatsing wegens drukfout)

vertaald door Jan Hanlo