Naar: A poet’s poem – Brenda Shaughnessy
Als het de hele dag gaat duren,
haal ik het woord opgefrist uit dit gedicht.
Ik heb het al in de eerste regel gezet, verplaatste het toen naar de tweede,
en nu komt het niet uit.
Het zit vast. Ik ben zo gefrustreerd,
dus ik ging naar buiten, mijn kleine ondergesneeuwde veranda op
en keek naar de druipende ijspegels, terwijl ik
een sigaret rookte.
Uiteindelijk rekte ik me uit en brak met blote handen een grote,
heldere punt van het dak.
En gebruikte het om een woord in de sneeuw te schrijven.
Ik schreef het woord sneeuw.
Ik kan mezelf niet uitstaan.
—
Heerlijk, een gedicht over niet goed uit je woorden komen. Daar heb ik niets aan toe te voegen.
