- Elie Halévy Brieven uit 1897-1934
- Het tijdperk van het gejank door S. Tas
- D. Hillenius
- [Vervolg Het tijdperk van het gejank]
- Langzaam sterft het verleden
- In memoriam vogel
- Alleenspraak door Adriaan Morriën
- Interview met Pierre Kemp H.U. Jessurun d'Oliveira
- Voor mijn moeder, nu vijf en zeventig door Leo Vroman
- G.K. van het Reve bespreekt: Cartons voor letterkunde
- Roodkapje's ware gedaante door Pierre Kemp
- vervolg Elie Halévy 18 mei 1933
Survival of the fittest
Fittest dat is het sterkste, het minst aantastbare,
afhankelijke
Zo verloor hout van steen, steen van brons, brons
van ijzer
Maar ook ijzer is te verteren
door regen, zweet,
kan deel worden van planten, ons bloed
Maar nu plastic
Het lost niet op, wordt geen zand, klei
wormen, plantenwortels, bacteriën
blijven glad buiten
Steeds groter worden de plastic hopen rond de
groeiende steden
Huizen van plastic, vensters, kleren,
etensbakken, korst van kaas, worst, vruchten-
schillen
Plastic is de eindelijke dood die alles opvreet
zelf niet gevreten kan worden
Plastic gemaakt van steenkool, olie,
van steen, geit, kool, van vismeel
Reeds zijn er kleine concentratiekampjes
die mensen vermalen tot plastic
Men maakt plasticpoppen die plassen en huilen
kunnen
Als er een god is die dit gemaakt heeft
is hij waarschijnlijk een componist volgens
cyclische principes
Begonnen met niets, enige opmaten die de stof
in rijen zetten
het licht ging aan, water en nevel kwamen
en zoetjes aan planten en dieren
Tenslotte mensen die eerst leven mochten
toen geënt werden met de beenkanker
die zelf alles vreet, nooit meer gevreten kan worden
Plastic is een mooi slot voor de oude
die straks het licht weer uit doet
om iets anders te beginnen
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief