[p. 423]
Stel: de jacht is onze tweede natuur.
Het is nacht en de interne jager
achtervolgt het onvermoeibare wild.
Dat tracht te ontsnappen over het terrein van de kwekerij.
De jacht is één bezielde beweging.
Van de kweekbedden dwarrelt de jonge afschuw op.
Kijk eens naar de naakte hemel:
zilver en zwart zijn voorbeeldig gescheiden.
En nu weer naar binnen:
vangen zou onzuiver zijn.
[p. 424]
Er is iets met uw manier van lopen niet goed.
Die klutsende gang maakt een goedje dat nood heet.
Het kleeft: laat zich niet inslikken, maar evenmin uitspugen.
En het trekt; maar lenigende handen tasten naar structuur:
schaamte bij alle betrokkenen.
U kunt ermee doorsporten maar
naast het sportveld ligt het kerkhof, dat weet u.
[p. 425]
‘Ik ben een held.
Ik leef vol geweld.’
Dit vibrato is niet fris meer in de hoogte.
‘Ik heb een uitwendig skelet.
Ik onderteken met “mensheid”.’
Is dat zijn gezicht of zijn buik?
De fans zijn gewoontegetrouw ondersteboven.
‘Ko luna no luna no ia;
Ko lalo no lalo no ia.’
Maar het wereldje zegt:
Heeft de stofzuiger verdriet
of is dat de stofzuiger niet?
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief