- Tieben Vaalegeer (1746-1789?) door D. Hillenius
- Rectificatie
- Kerst in Boston door Henk Romijn Meijer
- [Gedichten]
- Litteraire periodieken in Oost-Europa door Tom Eekman
- Russische notities
- Nikolaj Staršinov: ‘Soldaty my’
- Jevgeni Vinokoerov
- Andréj Voznesénski: ‘Zelfontboezeming’
- AndréJ Voznesénski: ‘Chaussée Roebljóv’
- Bij de vijf Russische gedichten
- Zes dagen onbedachtzaamheid kan maken dat men eeuwig schreit
- Niet voor kinderen door Klaas de Wit
- Almanak 1962
- Franse literatuur
- Adhesie
[p. 249]
Ik kan niet afgunstig zijn.
Als ik met je geslapen heb
sta ik mijn plaats af aan een ander.
Ik voel mij van je bevrijd.
Ik kan weer dingen doen
die ik niet doen kon voor ik met je sliep.
Daarom ben ik je dankbaar.
Maar jij begrijpt het niet.
Adriaan Morriën
[p. 250]
Je hebt je lichaam slecht beheerd:
het is bruin en hard van de zon,
je naaktheid ligt begraven
in haar vuur.
Alleen je borsten en je buik
zijn wit en zacht
in de wederopstanding
van de nacht.
Adriaan Morriën
[p. 251]
Je hebt gehuild –
alsof men nu nog huilen kan.
Je tranen waren werkelijk zo mooi
als men van tranen zegt.
Als parels
of regendruppels
of liever dauw
dauw op je wang.
Want toen je niet meer huilde
was de nacht voorbij
en brak de morgen aan,
de overgang van schoonheid tot ontnuchtering,
van wanhoop die nog huilen kan
tot wanhoop die niet langer huilt.
Adriaan Morriën
Lees de Tirade Blog
Nog niet voorbij te zijn
We waren vroeg opgestaan, Ada (8) en ik. Vandaag zou ze gaan logeren op de Parade in Utrecht. Ada’s nichtje woont daar in een pipowagen op de personeelscamping. Als Ada op bezoek gaat dan krijgen de kinderen passen met Paradekind erop en mogen ze eindeloos in de zweefmolen, onbeperkt dierenpannenkoeken, snoep van de snoepmeisjes en...
Lees verderEen levend werken
Een psycholoog bij wie ik liep vroeg eens hoeveel uur ik per week werkte. Ik had in die tijd een bedrijfje naast mijn schrijverschap, kluste ook nog bij als kok. ‘Een uur of vijfendertig,’ zei ik, en begon te vertellen waar mijn werkweek uit bestond. Toen ik klaar was met mijn opsomming vroeg ze hoeveel...
Lees verderTerug
Na drie dagen rijden kwamen we aan in Cilento, waar de hitte middagslaapjes afdwong in ons huisje op de steile heuvel aan zee. Er waren geen buitenlandse toeristen in San Marco di Castellabate. Hoewel mijn Italiaans beter was, stonden de jongens die een kiosk aan de kade beheerden er steeds op Engels met me te...
Lees verder
Blog archief